Verveling

Tegen het raam geleund, keek Elly naar buiten en zuchtte. Aan de andere kant was het grijs en nat. Wat nu te doen? Het huis, voor zover zichtbaar, was aan kant. Je moest niet in de kasten kijken en onder het bed was niet gezogen, maar wie zag dat? 

Ze had zo uitgekeken naar haar vrije dag. Honderden dingen te doen; stad in, de kapper… En nu maakte de regen alles donker. Ze had nergens zin in, verveelde zich nu al dood. Elly draaide zich om en stak haar tong uit tegen de kat, die tevreden spinnend op de bank lag. Jij weet niks, stom beest, dacht ze, als jij maar lekker opgekruld ligt, is het allang goed.

Hoe laat was het? Half elf, tijd zat.

Eerst maar koffie zetten, misschien hielp dat. De radio stond aan, maar het station produceerde alleen herrie. Uit dan maar. Ze zette Caro Emerald op, die was gezellig. Gek dat haar stemming zo gezakt was sinds ze vanmorgen was opgestaan. Vervelend dat het weer haar humeur kon bederven; bij somber weer, vooral met regen, ging haar stemming naar het nulpunt. Bij goed weer was ze altijd vrolijk; maar ja, het weer in Nederland…..

Zo, koffie klaar, Caro aan, boek erbij, het ging wel weer. Shit, ze moest eerst naar de bibliotheek. Hoewel….. ze had nog boekenbonnen en al lang geen boeken meer gekocht. Ja, dat was nou een idee met een hoed op. Ze kreeg er zowaar zin in! Waar was haar paraplu?

Mijn bijdrage aan W.O.W. -station van 28-7-2010 .

Dit stukje verveling telt, inclusief titel, exact 250 woorden.