De vakantie nadert zijn einde. In mijn dorp is de school alweer begonnen. Ik zie de kleintjes trots lopen aan de hand van hun moeder. De wat groteren rennen vooruit. De oudsten volgen op de fiets. Van groep één tot en met groep acht naar hetzelfde gebouw. Eén vloeiend doorlopende schoolloopbaan. Niks engs aan.
VijfentwintigĀ jaarĀ geledenĀ was die basisschoolĀ er nog net niet. Je had de kleuterschoolĀ en de lagereĀ school. KinderenĀ kleuterdenĀ van hun vierdeĀ tot hun zesdeĀ en maaktenĀ daarnaĀ de overstapĀ naarĀ de eersteĀ klasĀ van de āgrote schoolā (nu groepĀ 3). Die overstapĀ was voorĀ veelĀ kinderenĀ een kleinĀ drama, want nietĀ alleenĀ kregenĀ zeĀ na twee jaarĀ ineensĀ een andereĀ juf, de grote school was vaak ookĀ nog in een anderĀ gebouw.
De school waar mijn kinderen naar toe gingen, had het kleuter- en het lagere onderwijs wel al in één gebouw, maar nog wel gescheiden door twee grote klapdeuren. Om de overstap van de ene naar de andere kant zo makkelijk mogelijk te maken, werden de kleuters in het laatste halfjaar vertrouwd gemaakt met de nieuwe juf en de klas.
Opgelucht, omdatĀ die zesĀ (lange) vrijeĀ wekenĀ eindelijkĀ voorbijĀ waren, maarĀ met een vaagĀ weemoedigĀ gevoelĀ in mijnĀ maag, bracht ik die zomerĀ na de grote vakantieĀ mijnĀ zoontjeĀ naarĀ zijnĀ nieuweĀ juf.Ā Kleuter-afĀ stapteĀ hijĀ parmantigĀ naastĀ me het gebouwĀ binnen. Met een hoogĀ stemmetjeĀ gafĀ hijĀ af op de ākleintjesā met wieĀ hijĀ zesĀ wekenĀ geledenĀ nog in de zandbakĀ speelde. DƔƔrĀ hoordeĀ hĆjĀ nietĀ meer bij, dat was duidelijk. NadatĀ we zijnĀ jongereĀ zusjeĀ haddenĀ afgeleverdĀ bijĀ de kleuterjuf, trokĀ hijĀ me vol ongeduldĀ meeĀ de gang door naar de āgroteā school.
āAchter de klapdeurenĀ moetenĀ we zijnĀ mam, bijĀ die grote jongens.ā Meisjes als soortĀ bestondenĀ voorĀ hem nog niet, die hoordenĀ gewoonĀ bijĀ de jongens. Al helemaalĀ vertrouwdĀ door de oefenuurtjesĀ in zijnĀ laatsteĀ kleuterjaar, liepĀ hijĀ trefzekerĀ voorĀ me uitĀ naarĀ het lokaalĀ waarĀ hijĀ de komendeĀ maandenĀ zouĀ lerenĀ lezenĀ en schrijven. Dat leek hem welĀ wat. VooralĀ het schrijvenĀ fascineerdeĀ hem in hogeĀ mate. De hele vakantieĀ was hijĀ bezigĀ geweestĀ ā het puntjeĀ van zijnĀ tong uitĀ zijnĀ mondĀ ā om lettertjesĀ te tekenen. En hijĀ kon het nietĀ uitstaanĀ dat die letters alleĀ kantenĀ uitdanstenĀ en nietĀ keurigĀ tussenĀ de lijntjesĀ bleven. LezenĀ kon hijĀ al een beetje. RekenenĀ ā toveren met cijfertjesĀ noemdeĀ hijĀ dat ā deed hijĀ als een kleinĀ computertje. NiksĀ tellen op vingertjes, of klungelenĀ met blokjes, gewoon, uitĀ zijnĀ hoofd. Het leek of er op een knopjeĀ gedruktĀ werd, zo snelĀ kwamenĀ de uitkomstenĀ van de optelsommetjesĀ eruit. HijĀ was toe aan ernstigerĀ zakenĀ dan knippen, plakkenĀ en kleurenĀ en dat was goedĀ te merken. HijĀ werd drukker, overschreeuwdeĀ iedereenĀ en lietĀ duidelijkĀ merkenĀ dat hij al heel wat kon.
EnĀ toenĀ was het dan eindelijkĀ echtĀ zo ver; met āboom, roosĀ en visā zou hijĀ er helemaalĀ bijĀ horen. WeerĀ een stapjeĀ dichterĀ bijĀ de door hem zo felĀ benijdeĀ grote mensenĀ die van allesĀ lekenĀ te kunnenĀ wat hijĀ nog moestĀ leren. ToenĀ ik hem had afgeleverdĀ in de klas, waarĀ hijĀ trots in zijnĀ bankjeĀ schoof, was nietĀ hij, maarĀ ikĀ in tranen. AlweerĀ een faseĀ afgesloten.
o ja, wat herken ik hier veel van!
‘wanneer gaan we nu echt werken?’ dochter in groep twee….
lezen wilde ze en niet dat stomme geplak.
moet er nog niet aandenken.
onze jongste is (gelukkig) pas 2 ( de oudste overigens 19 ) maar die 2jr die nog komen vliegen voorbij ben ik bang en dan gaat ze ook naar de kleuterschool
de middelste gaat nu naar de middelbare en de jongste zoon naar groep 8
het gaat veel te hard allemaal š
HA Joke voor veel moeders is het weer los laten.Ook voor mij is dat al lang geleden maar het moment kan ik nog goed terug halen.Met schoolreisjes is ook zo,n gevoel jij kent dat denk ik ook nog.Mooi stukje Back to school.en natuurlijk het leesplankje.
Groetjes Christiene.