In sommigeĀ weblogjesĀ komĀ ik de woorden lurken of lurkersĀ tegen. Dat vondĀ (en vind) ik een raarĀ fenomeen, want die termenĀ komenĀ op mijĀ behoorlijkĀ denigrerendĀ over. InmiddelsĀ weetĀ ik dat het omĀ zo’nĀ wijdverbreidĀ begripĀ gaat, dat het zelfs op wikipediaĀ wordtĀ uitgelegd. Het betreftĀ hierĀ kennelijkĀ lezersĀ die alleenĀ maarĀ lezenĀ en nietĀ reagerenĀ op wat zijĀ hebbenĀ gelezen. WebloggersĀ gebruikenĀ de term om aanĀ te gevenĀ dat zeĀ het leukĀ zoudenĀ vindenĀ om te wetenĀ wieĀ er bijĀ hun komtĀ lezen.
Dat laatsteĀ begrijpĀ ik. NatuurlijkĀ vindĀ ik het ookĀ leukĀ om te wetenĀ wieĀ er bijĀ me leest, maarĀ om iemandĀ die alleenĀ maarĀ leestĀ en nietĀ reageertĀ nouĀ een ‘lurker’ te noemen…Ā Het zijnĀ welĀ jeĀ lezersĀ en die moetĀ jeĀ mijnsĀ inziensĀ koesterenĀ en nietĀ uitschelden. En latenĀ we welĀ wezen; nietĀ iedereen, ookĀ ik niet,Ā wilĀ altijdĀ overalĀ op allesĀ reageren. Als ik een tijdschriftĀ of een boekĀ lees, lees ik gewoonĀ een tijdschriftĀ of een boekĀ en dat doe ik ookĀ op weblogs; ik lees, want die dingenĀ wordtĀ geschrevenĀ om te lezen, andersĀ zoudenĀ zeĀ nietĀ gepubliceerdĀ worden.
StelĀ jeĀ tochĀ voorĀ dat ik zouĀ moetenĀ reagerenĀ op allesĀ wat ik leesĀ in tijdschriften, kranten, op het web en in boeken, dan zouĀ ik nergensĀ andersĀ meer aanĀ toekomen.Ā Dat lijktĀ me nietĀ de bedoeling. Je hebtĀ schrijversĀ en lezersĀ en sommigeĀ lezersĀ willenĀ nog welĀ eensĀ een reactieĀ sturenĀ ook.Ā LeukĀ voorĀ die schrijver, een soortĀ van kersĀ op zijnĀ eigenĀ taart. MaarĀ die kersenĀ zijnĀ slechtsĀ kersen. Het gaatĀ volgensĀ mijĀ om de taart.
Kortom, ik hebĀ moeiteĀ met het woord ‘lurker’.
Mooie voorzet, maar ikzelf heb niet eens de behoefte om het überhaupt een fenomeen te noemen. Zo bijzonder is het niet. Het is volkomen normaal dat 95% van de mensheid wel informatie tot zich neemt, maar vervolgens nergens op reageert. Daarbij komt; met hetzelfde gemak noem je iemand die na het lezen wèl een reactie geeft, een reagluurder.
Nee hoor, ik blijf vierkant achter het bekende neutrale woord lezer staan; dat zegt precies wat er gebeurt; er is iemand die de tekst tot zich neemt die door een ander geschreven is.
Gewetensvraag; is een tijdschriften- of een krantenlezer die nergens op reageert (hij stuurt geen e-mail of een ingezonden brief) ook een zwijgend glurende zaplezer? Volgens mij niet. Dat is gewoon een lezer. Niets meer en niets minder. En dat is precies wat de redacties van kranten en tijdschriften van hun lezers verwachten; dat ze lezen. Natuurlijk zijn ze blij met het kleine percentage mensen dat wĆØl de moeite neemt om te reageren. Maar die blijheid uiten ze niet door -in hun krant of tijdschrift- een rare naam te bedenken voor 95% van hun lezers.
Hoe zou je een lurker dan moeten noemen (vooropgesteld dat je dit fenomeen een naam zou willen geven).
Ik doe een voorzet:
ZWIJGLEZER (Zwijgend Glurende lezende Zapper).
Tja overal op reageren kan ik niet eens.Ik weet niet altijd direct iets te zeggen of te reageren.Reacties krijgen is fijn mag toch niet altijd nodig.Nou ja je lurkt echt niet aan een weblogje hoor als aan een flesje drinken hahahaha.
Op joen duim lurken? Das ain gek woord dan. Ik zei altied nait slurpen op joen duim, of nait slurpen oet joen beker. Moar ja.. ken nait zeggen dat wie slurpers hemmen op de website. Reageren is schier, moar ’t mot gain verplichting binnen. As ze moar komen lezen.. doar dun wie ’t veur toch?
Groetjes van Alie