Eigenwijze bagage
In Lisse staat restaurant De Verloren Koffer en ik weet bijna zeker dat die koffer van mij is. Ik ben hem jaren geleden kwijtgeraakt op een van mijn reizen naar Verweggistan.
Het was een ervaren koffer. Alles had hij gezien. Overal was hij geweest. Samen met mij. Waar ik was, was hij ook. Ging ik weg, dan ging hij mee. Kwam ik ergens aan, dan was hij mijn trouwe metgezel. Behalve op onze laatste reis. Toen wilde hij zich op de terugweg niet bij mij aansluiten. Hij vond mij te dominant voegde hij me nog toe, vlak voordat hij de kuierlatten nam. Hij ging er vanaf nu alleen op uit. Zonder kruier welteverstaan. Volledig op eigen wielen. Dus toen ik terug kwam in Nederland, was mijn koffer vertrokken. Dat was een leeg gevoel en tot mijn schande moet ik bekennen dat ik heel Schiphol op stelten heb gezet, op zoek naar mijn oude, vertrouwde reisgenoot.
Soms stuurt hij mij een berichtje. Ik heb me altijd afgevraagd hoe hij dat voor elkaar krijgt. Een koffer heeft immers geen schrijfhandjes. Maar toch staan er steeds een paar woorden op zo’n kaartje. Dat hij het zo naar zijn zin heeft. Dat ik het daar waarschijnlijk ook wel leuk gevonden zou hebben en meer van die onzin. Ja, dûh… ik bedoel; natuurlijk zou ik het daar naar mijn zin hebben. Het was tenslotte mijn koffer nietwaar?
In het begin zocht ik me een versuffing naar mijn reisgrage valies. Ik belde en schreef naar afdelingen gevonden voorwerpen op bijna alle vliegvelden ter wereld, maar nergens was hij aangekomen, of alweer vertrokken. Al die tijd heb ik niet gereisd en het is nu al zo lang geleden, dat het begint te wennen dat mijn koffer er vandoor is.
Ik moest maar eens een nieuwe kopen.
==================================================================================================
Geschreven voor Plato’s WE300; elke maand een nieuw woord met meerdere betekenissen voor een stukje van exact 300 woorden. Het opgegeven woord mag niet in het stukje voorkomen. Deze maand was het meegeven. Meer lezen over meegeven? Klik hier.
Joke, ik zou eerst maar eens met zo’n nieuwe koffer in gesprek gaan. Want misschien BEN jij wel dominant in de ogen van de valiezen dezer wereld en dan moet je toch wat aan je imago doen. Ik bedoel: van mij hoeft het niet, ik vind je prima zoals je bent, maar ik hoef dan ook je kleren, juwelen, schoenen en toiletartikelen niet te dragen. Ik heb mooi praten. Misschien helpt het als je jezelf gewoon eens netjes aan zo’n koffer voorstelt, hem een beetje over de binnenvoering streelt en steeds vraagt of hij niet te volgepropt is. En dan met zo’n zacht stemmetje waaruit blijkt dat je de vrede zoekt. Bij die koffer dus.
Je zult zien, als je eenmaal met dat stuk hang-en sluitwerk in gesprek bent, wil je niet anders meer.
Horen we het vervolg nog?
Wat een heerlijk verhaal zeg!
Maar heeee, ik denk dat jou koffer tussen zijn tripjes door misschien wel in Lisse verblijft, maar je moet maar net weten wanneer dat is!
Trouwens, ondanks dat ie je dominant vind, kan die je niet loslaten, anders zou je geen kaartjes krijgen :-))
En wie weet hoe leuk die nieuwe reisgenoot zal zijn?
Ja ik sluit me bij mijn voorgangers aan…
Snel naar Lisse maar! 😉
Stond jouw koffer dan in het restaurant “De verloren”koffer”?
Misschien staat ie er nog wel, komaan, boek een reis naar Lisse en haal hem weer op.