Zelfcensuur

De opdracht was; laat je zelfcensuur voor één keer in het foedraal en praat vandaag openlijk over de dingen die je normaal verborgen houdt en waarvan je vindt dat niemand daar iets mee nodig heeft. Ik heb er serieus over nagedacht, dames van de Wijvenweek, maar ik heb toch maar besloten om te handhaven wat ik aan zelfcensuur heb. Mogelijk zijn veel zaken over mij interessant voor anderen, maar je weet nooit wie het leest of wie ermee aan de haal kan gaan. Het is mij één keer overkomen dat een foto in verkeerde handen is gevallen. Een beetje manipuleren was vervolgens voldoende om die foto met een grote lasterbrief naar iedereen in mijn omgeving toe te sturen; familie, buren, mijn werk. Heel vervelend allemaal en ik heb daar – jaren later – nog steeds psychisch last van.
Dus mijn motto is; je moet jezelf op internet gedegen censureren, want voor je het weet, loop je tegen een onverlaat met verkeerde bedoelingen aan. Wat ik op internet deel met degenen die mijn blogs lezen, moet voldoende zijn. Dus helaas dames van de Wijvenweek 2012; ik ga niet meer tipjes van welke sluiers dan ook oplichten. En ik raad alle deelnemers aan om dat ook niet te doen (en – voor zover je het al wel hebt gedaan, want ik schrijf deze post twee dagen later dan bedoeld – hoop ik dat je het walletje een beetje bij het schuurtje hebt gehouden).