Dagbesteding
Een hoogbejaard echtpaar woont al jaren in een verzorgingshuis vanwege een lichamelijke ziekte van mevrouw. Dan krijgt meneer een hersenbloeding…
Weer thuis, zit hij voornamelijk in zijn stoel. Hij doet niets en praat niet meer. Mevrouw ergert zich daaraan en probeert hem te activeren. Meneer moet afwassen, de krant lezen, samen met haar tv kijken. Maar voor de tv valt hij in slaap. Daar ergert ze zich ook aan, dus maakt ze hem wakker. De verzorging vertelt dat ze geduld moet hebben, maar dat snapt mevrouw niet. Hij kan toch gezellig meekijken? Hij slaapt de hele dag al.
Omdat meneer apathisch blijft, en mevrouw steeds bozer op hem wordt, wordt besloten dat meneer naar de dagbesteding moet. Dan krijgen ze allebei wat rust. Mevrouw is daar vierkant tegen; “Dat wil mijn man niet! Dat wil je niet, hè Kees? Kees houdt daar niet van. Wij doen geen spelletjes. Nooit gedaan. Vinden we niet leuk. En dat moet daar; spelletjes doen. Sjoelen, ganzenborden. Dat wil ik niet en Kees ook niet. Kees wil alleen weg als ik meega, hè Kees?” Kees reageert niet. Hij zit in zijn stoel en kijkt om zich heen. Af en toe dommelt hij weg, maar dan port zijn vrouw hem weer wakker.
De verzorging drukt door; meneer gaat naar beneden; “Is voor u ook fijner mevrouw, dan kunt u even uw eigen dingetjes doen.”
Als meneer wordt meegenomen, klampt hij zich met beide handen aan de deurpost vast. Hij wil absoluut niet weg. Maar de begeleidster zet door; “Is goed voor u.” Huilend wordt hij afgevoerd. Mevrouw staat te stampvoeten: “Van mij hoeft hij niet weg. Hij rookt zijn pijp, we lezen de krant, we kijken tv en we houden niet van spelletjes!”
Na drie weken mag meneer niet meer komen. Hij is veel te agressief.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
N.B. Het echtpaar op de foto is niet het echtpaar uit dit verhaal.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Geschreven voor WE300 van Platoonline van juli 2012.
De uitdaging: een verhaal van precies 300 woorden met het woord ‘verzet’ als onderwerp.
Het opdrachtwoord mag in het stuk niet genoemd worden.
Ja hheel ingrijpend werd er koud van is dit dan je voor land het einde ?bij toeval hebben we twee echtparen hier bij de een is de manpatient en de ander de vrouw
. vindhet erg om zo dicht bij te zien wat een zorg voor de partners
Prachtig geschreven verhaal. En heel herkenbaar ..
OEPS Dat had ook goed uit kunnen pakken. Maar het werd een drama. Mijn moeder genoot daar.
Zeker had het goed kunnen uitpakken. Het gebeurt heel vaak dat mensen er in eerste instantie niet heen willen, maar het dan achteraf toch leuk vinden. En je kunt er niets over zeggen als je het niet eerst probeert nietwaar?
Ik ben even stil er is al zoveel gezegd, maar ik wil er ook niet echt over nadenken, ben een beetje bang om hetgeen wat gaat gebeuren als een van ons het niet meer red.
groetjes, Ria