Zwijmelen op zaterdag met Doris Day
–
De liefde voor muziek heb ik van mijn moeder. Toen ik klein was had zij de hele dag de radio aan – distributie heette dat, met zo’n knop in de muur met vier standen. Mijn moeder had een mooie stem en deed, als amateur, o.a. mee in De Jantjes (van Beppie Nooy), zong ze in het Amsterdams Operakoor en was ze lid van een revuegroep waar ik wel eens mee naartoe mocht. Ik zong graag de liedjes van Doris Day en andere grootheden uit die tijd met haar mee. Que Sera Sera kende ik, op mijn derde, woordelijk uit mijn hoofd.
Geschreven voor zwijmelen op zaterdag van Marja. Daar vind je ook andere zwijmelaars op zaterdag.
Delen
Wat leuk zeg, zo’n artistieke moeder….mijn dochter zou er een “moord” voor doen als haar mamma op het toneel zou staan 😉
Dat is ze nml zelf vast van plan.
Je kunt niet anders dan zwijmelen met Doris Day. Ik ben ook met die muziek opgegroeid, mijn ouders waren er dol op, dus we wisten niet beter.
Mijn moeder hield ook veel van Doris Day! Mooie bijdrage Joke!
Mijn Pa speelde ook in de Jantjes, maar misschien een andere uitvoering….
Liefde verdwijnt niet zomaar. Na het zeven blijft er toch een goudklompje over….Kon ik hem maar operationeel laten verdwijnen uit m’n hoofd en hart…..Kan het (nog) niet afronden, het zal hopenlijk slijten…..
Ik zal het haar eens vragen. Ik kom erop terug.
Ja, rouwen is een raar proces. Maar dat goudklompje is natuurlijk wel heel wat waard, dat zou ik koesteren en echt niet operatief laten verwijderen. Het zal slijten, maar nooit helemaal, net als een pijnlijk litteken nooit helemaal verdwijnt; je blijft het altijd zien als een herinnering en dat is alleen maar goed. Sterkte!
Een heerlijk nummer om weer te horen ,het werd bij ons thuis ook veel gedraaid
Groetjes Elisabeth