Zwijmelen op zaterdag met Ramses shaffy
In 1966 kocht ik van mijn eerste echte vakantiebaantje een koffergrammofoon en een singletje van Ramses Shaffy, dat ik grijs draaide tot ik weer geld had om een volgend plaatje aan te schaffen. Ik was gek op Nederlandse luisterliedjes.
Op de lagere school was ik lid geweest van een bandje en een kinderoperette groep, en op de middelbare school deed ik mee in het schoolcabaret. Ramses Shaffy was een van mijn grote helden. Ik was vast van plan om na de M.M.S. naar de Kleinkunstacademie te gaan. Die was toen net opgericht. Het is er niet van gekomen, want in de laatste klas raadde de decaan het af; Sodom en Gomorra, dat moest ik niet willen ;-).
Meer (nostalgisch) gezwijmel op zaterdag? Kijk dan bij Marja
ja je wilde wel Joke, maar je wilde niet genoeg. er is niet alleen talent maar ook een enorme sterke wil nodig voor dat vak. En nu heb je niet de sores van dat beroep, maar wel het plezier als je succes hebt tussen de schuifdeuren. Mooi toch?
Zeker! Je hebt helemaal gelijk + het plezier van onbeperkt kijken en luisteren naar anderen die het wèl gemaakt hebben.
Aan allen; ik heb wel spijt, maar ik heb het ook overleefd hoor. Ben uiteindelijk best tevreden met wat ik in mijn leven bereikt heb. En ik heb daar mijn muzikaliteit en creativiteit goed bij kunnen inzetten.
Ja zo ging dat toen he, niet mondig genoeg om een ambitie te volgen. Ben niet zo’n zwijmelaar maar wel een mooi verhaal van je erbij.
Je bent nu blogger en dat is ook een vak. Mooi lied van Ramses wat mij betreft zijn allermooiste