Geen praatje zo rond, of het eindigt met stront

Dit is een tamelijk onsmakelijk logje, dus je kunt nog afhaken.

Van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid kreeg ik een uitnodiging om mee te doen aan het bevolkingsonderzoek naar darmkanker. Ik doe mee, zeker omdat mijn vader darmkanker had die veel te laat ontdekt is. Hij leefde weliswaar nog zeven jaar, met een stoma, maar zijn gezondheid werd steeds slechter en op het laatst lag hij meer in het ziekenhuis dan dat hij thuis was.

In de paarse envelop zit een plastic mapje met; 1) een brief en een folder, 2) een gebruiksaanwijzing, een antwoordformulier en een buisje (alleen aan het groene dopje draaien) en 3) een zakje en een retourenvelop. In brief en folder uitleg over darmkanker, hoe vaak dat voorkomt en hoe dat te behandelen is, alles smakelijk gelardeerd met foto’s en tekeningetjes. Verder een korte uitleg over het verzamelen van de ontlasting (poep, staat er discreet tussen haakjes achter).

De ontlasting mag niet in aanraking komen met urine of met het water in de toiletpot.
Urine; dat is wel even een dingetje, want als ik zit te poepen, komt er altijd urine mee. Ik ben namelijk een vrouwtje en heb kinderen gebaard; mijn bekkenbodemspieren zijn niet sterk genoeg om mijn plas in te houden terwijl ik een drol draai. Hoe houd ik mijn urine weg bij mijn poep? Daar geeft de folder geen antwoord op. Ik krijg spontaan last van obstipatie.

Tegen het plonzen wordt geadviseerd om velletjes of een prop toiletpapier in de pot te leggen. Dat is ook een dingetje; ik heb een diepspoeler. Alles verdwijnt so wie so meteen onder water. Dat gaat hem dus niet worden.  Ik moet iets anders hebben om mijn drol op te vangen. Plastic zak? Krant? Daar kan ik na afloop de poep van af laten glijden en zak of krant in een zakje doen. De plastic zak zakt onder water, maar de krant blijft goed liggen. Een paar velletjes keukenpapier erop, zodat ik na afloop de krant kan pakken om de boel er af te laten glijden. Het keukenpapier is erg dik en ik wil niet dat mijn toiletpot ook geconstipeerd raakt, dus wordt het toiletpapier. Dat kan zó doorgespoeld worden.
Alles ligt klaar voor de opvang van mijn drol; krant met daarop een driedubbele laag toiletpapier, plastic zak om de krant na afloop in te doen, het buisje, het witte zakje met de blauwe rand waarin het buisje luchtdicht verpakt moet worden en – voor alle zekerheid – de gebruiksaanwijzing. Het toilet is taboe voor mijn echtgenoot, die moet maar even naar de buren als het echt nodig is.

Het zweet breekt me uit. Ik moet op vier plaatsen in mijn ontlasting prikken. Hoe doe ik dat, als ik net gepoept heb? Ik kan me niet afvegen, want dan komen die gebruikte velletjes bovenop de aan te prikken drol te liggen. En de aangeprikte poep mag maar een klein beetje zijn, want als er teveel ontlasting in het buisje zit, is het niet bruikbaar. Hoe veel is teveel? En kan ik ook te weinig aanprikken? En als ik op vier plaatsen prik, veegt de poep van de volgende plek, die van de vorige plek dan niet weg?

Normaal doe ik mijn grote boodschap op de klok, maar ik voel nu geen enkele aandrang. Wel loop ik uit voorzorg ieder uur naar het kleine kamertje om te “wateren”, zoals mijn lang geleden overleden ex-schoonvader het doen van een plasje noemde. Tegelijkertijd probeer ik krampachtig te voorkomen dat ik per ongeluk toch simultaan een eitje leg.
Eindelijk, halverwege de middag, dient zich de bolus voorzichtig aan. Voor alle zekerheid nog even een paar druppeltjes geplast. En daar gaat ie dan: het is véél en tussen mijn billen blijft natuurlijk het nodig hangen. Toch maar een beetje afvegen dan, zodat de stront niet op de grond of mijn kleren valt als ik mij omdraai om op de vier verplichte plaatsen te prikken met het geribbelde groene staafje. Een hele toer, zeg ik u; de wc-bril zit onder, mijn billen moet ik afspuiten onder de douche, maar het buisje komt gevuld en wel in het bijgeleverde zakje met de blauwe rand.

Nadat ik mijzelf verschoond heb en de pot een nieuwe beurt gegeven, loop ik tegen het volgende probleem aan: de retourenvelop moet binnen 24 uur opgestuurd en in de koelkast bewaard worden tot ik hem in de brievenbus doe. Het buisje mag niet kouder dan 2 en niet warmer worden dan 30 graden. Daar hebben we alweer een dingetje; de twee brievenbussen in ons dorp staan in de volle zon! En het is een behoorlijk zonnige zomer, dus de temperatuur in zo’n brievenbus in de volle zon, is waarschijnlijk hoger dan 30 graden. Daarom sta ik vanaf half vijf aan de overkant van de brievenbus te wachten tot hij geleegd wordt.

Achteraf had ik natuurlijk gewoon op een emmer moeten poepen, maar achteraf kun je een koe makkelijk in de kont kijken.

Op de website nog meer tips om de ontlasting op te vangen. Vooral de tip om een plastic zakje om je hand te doen en daarmee de ontlasting op te vangen, vind ik een fijne!  Ook de waarschuwing om de gebruikte hulpmiddelen niet door het toilet te spoelen, maar in de prullenbak te gooien, vind ik erg grappig. Maar ik vind nergens iets over die vieze billen tijdens het prikken in de poep.

UPDATE: inmiddels heb ik gehoord over de zogenaamde FecesVanger, die zou het klusje makkelijker moeten maken: