Brief van een onbewoon eiland . .

Mijn liefste lief,

Foto van Getaway Travel

Ik zit op een onbewoond eiland! Nou ja, onbewoond… aan het strand waar ik zit, staat één klein huisje dat van alle gemakken is voorzien, inclusief elektra. Dat is niet zo vanzelfsprekend, want aan de andere kant van het eiland, waar ik ben aangekomen, hebben ze dat niet. Het grappige is dat ik mijn laptop heb meegenomen om eens lekker achter elkaar te kunnen schrijven. Dus ik bof enorm dat ik hier gewoon de stekker in het stopcontact kan steken. Anders was er nog een man overboord geweest natuurlijk, maar dan had ik je niet kunnen schrijven, want ik heb geen pen en papier meegenomen. Hoewel, ik heb een groot tablet chocolade in mijn tas zitten. Op de wikkel zou ik dan nog wel wat kunnen pennen. Als ik een pen of een potlood had gehad. Maar die heb ik dan weer niet bij me. Bovendien is het maar één reep, dus erg veel zou ik daar niet op kwijt kunnen. Ik had trouwens best wat meer chocola mee kunnen nemen, bedenk ik ineens (en niet alleen om op de wikkel te kunnen schrijven).
Ik heb ook mijn mobiele telefoon bij me, zodat ik jou af en toe kan bellen. Net zo stom natuurlijk, want  daar had ik -met een lege batterij- ook niets aan gehad zonder elektriciteit en  En dat geldt ook voor mijn MP3 speler; batterij leeg, muziek ook verdwenen. Je hebt het me al vaker verteld, ik weet het, ik ben geen echte kampeerder.

Aan de andere kant van het eiland ligt dus dat piepkleine vissersdorpje waar ik ben aangekomen. Er wonen misschien tweehonderd mensen en ze hebben daar dus geen elektra. Als ze iets elektrisch willen, komen ze naar dit huisje, dat ze verhuren om dat te kunnen betalen. En er zijn ook geen auto’s. De wandeling naar mijn huisje duurde een klein halfuurtje. Dan ben je dus van de ene naar de andere kant van het eiland gelopen. ’t Is wat!

Ik heb al een heleboel kleurige vissen gezien, en koralen, en zeepaardjes, en schildpadden. Die koralen! Dat zijn gewoon abstracte sculpturen. Het is dat ik niet graag met mijn hoofd onder water ben, maar je zou hier fantastisch kunnen snorkelen.

Enfin, het is hier heerlijk. En stil! Op het geluid van de vogels na dan, maar die dragen juist bij aan de rust, vind ik, net als het zachte geruis van de zee en het zoemende geronk van een verdwaald vliegtuig op grote hoogte.
De omgeving is adembenemend, het huisje staat direct aan het helderwitte strand, midden tussen palmbomen en struiken vol bloemen. Ik kijk uit op een kristalheldere zee in de prachtigste kleuren blauw en groen. Daarboven een strakblauwe lucht met hier en daar een schapenwolkje en soms wat witte strepen van dat enkele vliegtuig. Er staat één strandstoel  en tussen twee palmbomen hangt een hangmat waar ik ook in zou kunnen, als ik durfde. Maar ik ben bang dat ik er doorheen zak en dat heb ik liever niet, want met een gebroken arm of heup is het zelfs aan de meest idyllische kust niet gezellig meer, dat snap je wel.

Maar ik dwaal af. Ik heb voor een week eten ingekocht, zoals gegrilde vis en kip, en een zootje salades, pasta’s en fruit. Gelukkig had ik een pond rooibosthee bij me, want ze hebben hier alleen maar rum. Tja, de Stille Zuidzee hè? Ik blijf hier dus minimaal een week, maar als het schrijven lekker gaat en ik nog niet genoeg heb van al dit heerlijks, plak ik er misschien nog wel een weekje aan vast.

Lieve lieverd, ik mis je nog niet, al zegt dat natuurlijk niks, want als mijn petje ineens de andere kant op staat, ben ik zo weer thuis. Maar vooralsnog heb ik het hier heel erg naar mijn zin.

Een kus van mij.

=========================================
Ik doe mee met Ik Blog de Zomer Door (#IBZD) van Karin,
Zij zet vanaf 1 juli wekelijks een blogopdracht op haar site.
Deze week schrijven we een brief naar een geliefde vanaf een
onbewoond eiland waar we vijf dingen mee naartoe hebben genomen.