Pornografisch Pompeï
Voor spullen zoals fresco’s, glas, schilderijen, kunstvoorwerpen, moet je naar het Archeologisch Museum in Napels. Ze zijn prachtig. Gevonden ‘obsceniteiten’ worden apart tentooongesteld in het Gabinetto Segreto (de Pornografico) dat het grootste deel van de twintigste eeuw gesloten is geweest. Alleen bij hoge uitzondering, mochten (mannelijke) hoogwaardigheidsbekleders naar binnen. Sinds het jaar 2000 mag iedereen er een kijkje nemen, maar wel onder verplichte begeleiding (je mocht eens flauwvallen).
De rij voor de ingang van de zijbeuk is lang. Het duurt even voor we naar binnen mogen. Het gaat met zes tegelijk (niet teveel viespeuken op een kluitje). Ons reisgezelschap is precies zo groot, dus niemand hoeft buiten te blijven. Met hooggespannen verwachting lopen we de ruimte in. De mannen stoten elkaar genietend aan; nou gaat het ervan komen. De vrouwen gedragen zich wat besmuikter, maar zijn net zo benieuwd naar de expliciete erotische kunstvoorwerpen en teksten uit Pompeii.
Het ons toegewezen gidsje kijkt ons niet aan en raffelt haar tekst af met een hoogrode kleur op haar wangen. Terwijl ze woorden als fornication en phalusses half inslikt, loodst ze ons in rap tempo langs de ‘vieze’ voorwerpen. Even blijven staan mag niet, foto’s maken is verboden. Na tien minuten ontsnapt haar een diepe zucht en duwt ze ons het kabinetje weer uit. Verbouwereerd laten we het gebeuren.
Dat kabinetje valt tegen; als dat alles is wat ze aan porno uit zo’n hele stad hebben gehaald, was het nog best een kuise bedoening. Een stenen penis die diende als uithangbord van een bakker. Zou dit een van de vroegste humoristische reclames zijn (hier rijst het enorm)? Een schilderij van een krijger met een enorm geval. Verderop copuleren wat dwergen met elkaar en zie je zie je Pan het met een geit doen, terwijl hij die sussend toespreekt. Wat blote vrouwen, een paar goden in bekende poses (Zeus raakt de borst van Ariadne aan) en ongeveer vijftien rechtopstaande fallussen. Tot slot wat gebruiksvoorwerpen in de vorm van een piemel of een borst, en dan heb je het wel gehad.
Geschreven op een reisje naar Italië in 2000, het jaar dat het Geheime Kabinet voor het publiek werd opengesteld. Het jaar 2000 was ook een zogenaamd heilig jaar (ook wel jubeljaar genoemd), waardoor veel vakantiegangers richting Rome trokken en en passant ook Napels even meenamen. De gidsen van het geheime kabinetje kregen dat jaar dan ook wel heel veel nieuwsgierige toeristen te verwerken.
Op de site kunstvensters.com trof ik dit uitgebreide artikel over het Geheime Museum met erotische kunst aan.
Tegenwoordig kleuren de koontjes niet meer en rode oortjes krijg je ook niet meer,
Nee, ik dacht toen eigenlijk ook al niet meer, maar dat meisje bewees anders 🙂
Bizar toch eigenlijk dat de preutsheid vele eeuwen later pas echt ontstond en voor veel problemen zorgde…
Ik heb in de jaren tachtig door de straten van Pompei gelopen. Vrij rond lopen zonder gids, fotograferen niet verboden. Ik was verbaasd toen ik die erotische afbeeldingen zag, ik wist niet dat die er waren. Ze zaten in nissen voor de deuren, enigszins verborgen. Zo open was men dus toch niet. Grappig was dat sommige mannen wel erg lang in zo’n nis bleven hangen.
Hoe het nu is in Pompei weet ik niet.
Alsof de mens uit het jaar 2000 met rode koontje bij dit soort “spullen zou staan, maar uiteindelijk is seks van alle tijden want anders waren we allang uitgestorven toch? 😉
Inderdaad. Het was ook volkomen belachelijk dat we door zo’n meisje in tien minuten door het museumpje geloodst werden. Dat kind liep met rode koontjes. (vond ik ook wel weer een beetje zielig hoor). En nu realiseer ik me ineens dat het al 17 jaar geleden is. Waar blijft de tijd? https://youtu.be/1XmB-yYmCtc