Only love – zwijmelen op zaterdag

Ik zou vandaag 45 minuten schrijven over het overlijden van mijn lief (online rouwtherapie), maar het lukt niet. Ik kan alleen maar huilen over alles. Dat schrijft niet lekker, dus ik ben ermee gestopt. En omdat ik even niet kan schrijven over de gebeurtenissen rondom zijn dood, ben ik aan het ‘klooien’, uitstelgedrag noemen ze dat ook wel. Ik lees hier en daar een blogje van een ander en kijk in mijn eigen oude blogs op zoek naar inspiratie. En dan blijkt dat ik bijna onmiddellijk na het overlijden van Sjeng ‘gewoon’ doorgegaan ben met bloggen. Ik heb er toen wel wat, maar niet zo heel veel, aandacht aan besteed (achteraf denk ik dat ik dat toen gewoon niet kon, het was te heftig). Maar het is minstens zo opmerkelijk dat ik het overlijden van mijn moeder, een half jaar later (en een week nadat ik Sjeng had uitgestrooid in het graf van zijn zoon), zelfs niet eens zijdelings heb genoemd.

Nu dus wel, want mijn zwijmel van deze week ontleen ik aan een appje van mijn jongste zusje. Die opperde gisteren dat wij, de vier zussen, in november naar een optreden konden gaan van Nana Mouskouri. Ik vermoed (heb het niet gevraagd) dat ze dat had bedacht doordat ik ze een online wijkkrantje uit maart 2016 had toegestuurd. Daarin wordt aandacht besteed aan de fundraising voor een zogenaamde ‘tovertafel’ voor het kleinschalig wonen project waar mijn moeder toen woonde. Ik kwam dat krantje toevallig tegen. Wij hadden het nooit gezien en mijn moeder staat daar in -heel levendig- op een aantal foto’s. Twee weken later was ze dood. En mijn moeder was gek op Nana Mouskouri. Net als mijn vader overigens, die in januari 2012 is overleden.

Nu hoor ik dit lied en zit ik alweer in tranen. Niet om mijn moeder gek genoeg, maar om die prachtige stem van Nana, om Sjeng en om de toepasselijkheid van de tekst.
Van schrijftherapie zal wel niet veel meer komen vandaag.

Only love can make a memory.
Only love can make a moment last.
You were there and all the world was young
and all it’s songs unsung
and I remember you then, when love was all,
all you were living for,
and how you gave that love to me.
Only then I felt my heart was free.
I was part of you and you were all of me.

Warm were the days and the nights of those years.
Painted in colors to outshine the sun.
All of the words and the dreams
and the tears live in my remembrance.

Only love can make a memory.
Only love can make a moment last.
Life was new, there was a rage to live,
each day a page to live,
and I remember you then,
when love was all,
all you were living for
and how you gave that love to me
Only then I knew my heart was free.
I was part of you and you were all of me.

Wil je ook andere zwijmels horen en/of eens meedoen aan het gezwijmel op zaterdag? Klik dan op de kikkerknop bij Iris Papillo (oftewel de regenboogvlinder die ook luistert naar de naam Trees).