VanafĀ een jaarĀ of zes, misschienĀ wat jonger, hieldĀ mijnĀ zoon, zoalsĀ bijnaĀ elk kind van die leeftijd, van komische verhaaltjes;
“Papa, zijnĀ perenĀ groen?'”
“MeestalĀ wel knul.”
“En zijnĀ zeĀ ookĀ nat?”
“WelneeĀ joh.”
“En pootjes, papa, hebben peren ook pootjes?”
“NatuurlijkĀ niet! Hoe kom je daarbij?”
“Dan hebĀ ik misschienĀ een kikkerĀ opgegeten!”
HijĀ kon er geenĀ genoegĀ van krijgen en deed het in zijnĀ broekĀ van pretĀ om raadseltjes als; ‘Wat zit in een boom en doet pfff, pfff, pfff? – Een nestjeĀ fietspompen’,Ā of ‘Wat is groenĀ en glijdtĀ van een berg? – Een skiwi!’Ā of ‘Wat is het verschilĀ tussenĀ een koeĀ en een brievenbus?’ En als je dan antwoordde dat je geen idee had, kwam hij proestend met:
“EchtĀ niet? NouĀ dan kunĀ jeĀ later beterĀ geenĀ postbodeĀ worden.”

Op verjaardagen kreeg hij van vriendjes moppenboekjes cadeau. Daar las hij dan uit voor, snikkend van het lachen, terwijl de tranen over zijn wangen liepen. De meeste kende hij al snel uit zijn hoofd, zodat hij de hele dag uit zijn moppentrommel kon putten, tot groot plezier van zijn zusje. Zij kon enorm lachen om al die kindermoppen, maar bleek, net als ikzelf trouwens -het zal in de genen zitten-, geen goede moppentapster omdat ze de clou meestal niet wist te onthouden. Wat dan ook weer grappig was, maar om de verkeerde reden.
In groep vier was het in zijn klas ineens ontzettend leuk om over ontlasting te praten. De poep- en piesgrappen vlogen je om de oren:
“Moet je horen mam;Ā Jantje zit in de klas en de juffrouw heeft gezegd dat je ƩƩn vinger moet opsteken als je moet poepen en twee vingers als je moet plassen. Dan komt Sinterklaas binnen. Hij heeft een vraag voor de juf en steekt zijn vinger op en Jantje roept hard door de klas: juffrouw Sinterklaas moet poepen!!”
Hi-la-risch!

Weer later bedacht hij met zijn vriendjes allerlei verschillende uitdrukkingen voor poepen, zoals de wc-eend voeren, een achtje draaien, omgekeerd eten of een taart bakken. Daarbij leverde vooralĀ een bolus neerleggenĀ uitbundigĀ gegierĀ en geproest op, net alsĀ een bruineĀ truiĀ breien.
Overigens kan mijn kleindochter – dochter van Mirjam en een absolute pretletter van 3,5 – nu al ontzettend lachen om de woordenĀ scheetje, of poepje laten.
Waarom? Geen idee. Humor valtĀ nietĀ uitĀ te leggen, zekerĀ nietĀ als jeĀ nog zo jong bent.
O ja, vertel mij wat de slappe lach hadden we vaak toen de kinderen klein waren. Poep en pies hoort er op een bepaalde leeftijd ernstig bij;-)
Niets leuker dan dat voor een kind. Ik kon er ook wat van.
Vooral met raadseltjes, een kleine greep uit mijn kindertijd:
Het is geel en krom en het zingt…Banana Mouskouri
Het ligt op het strand en zingt… Eddy Kwally
Mooie fotoās ook!
Banana Mouskouri, die ken ik inderdaad ook nog š . Eddy Kwally niet, maar ik vind hem wel heel grappig gevonden.