“Wat denk je, kun je jezelf rebooten?”
De computer keek mij met grote ogen aan (een computer kan dat, kijk maar naar het plaatje);
“Wat denk je wel? Ik ben verdorie een computer! Natuurlijk kan ik mezelf rebooten.”
“Nou doe het dan maar, want ik wil weer schrijven en ik kan dat alleen als de computer opnieuw gestart is.”
“Je bent niet lekker, je kunt toch gewoon verder gaan waar je gebleven bent?”
“Nee, dan had ik dat toch al gedaan?”
“Oké, wat jij wilt.”
“Fijn.”
“Druk jij dan even op herstart?”
“Ha! Jij hebt dus óók een duwtje nodig.”
Duwwwwwwwwsss
Jaja, ‘t is wat 🙃
en wat kan (gaat) het nog worden *grijnsssssss
😇😳😁
Dat zou toch wat zijn, dat je de computer alleen maar even hoeft toe te spreken en dat hij dan in gang schiet. En dan kunnen wij weer heerlijk bloggen zonder problemen. Ik reageer een beetje laat door omstandigheden. Maar de link staat er.
Gif niks. Hij staat er en ik ben al druk aan het nadenken over de volgende 101. Klein beginnen nietwaar? En dan langzaam weer opbouwen.
Ik duw wel even mee hoor, veel te leuk dat je er weer zin in hebt.
Dank alvast. Het gaat nog wat tam, maar het begin is er. Klein beginnen en langzaam opvoeren, denk ik altijd maar.
Je kunt een logje schrijven en de site ziet er als vanouds uit, meer hoef je niet te weten toch?
Ha, nieuwe ronde. Succes!