Mijn conditie gaat hard hollend achteruit. Dat is deels mijn eigen schuld, omdat ik niet of nauwelijks iets sportiefs heb gedaan gedurende mijn voorgaande leven. Hoewel… dat is een beetje overdreven: in mijn jonge jaren heb ik gezwommen, aan aquarobic gedaan, gefietst, getennist, gewandeld, gejogd, lange-afstanden-gehold en sportgeschoold.
Helaas ligt die tijd al lang achter me. In een zwembad kom ik tegenwoordig alleen nog in het verwarmde gedeelte. Daar trek ik rustig een baantje en klets met mijn medezwemmers die ook niet meer zo fanatiek zijn. Met fietsen ben ik gestopt meer sinds mij vorig jaar een nieuwe knie is aangemeten. Niet omdat ik daarmee niet zou kunnen fietsen, maar omdat ik niet meer durf, want moet intussen ook een nieuwe schouder. En die operatie stel ik zo lang mogelijk uit met pijnstillers en prikken op de pijnpoli. Tegelijkertijd betekent dat dat ik alleen nog maar fiets op mijn hometrainer. En daar kom je niet zo ver mee. Ga dan lekker lopen, zou je zeggen, maar ik ben van nature nogal lui, dus ik loop eigenlijk alleen maar van en naar de auto en in supermarkten, of om mijn vuilniszakken, papier en plastic naar de containers te brengen. De sportschool heb ik nog wel geprobeerd: maar van de 65+ fitness werd ik niet echt vrolijk.
Het is vreselijk. Vanuit mijn oude beroep weet ik heus wel dat bewegen je behoud is en dat je dagelijks minimaal een halfuurtje naar buiten moet. Dat is goed voor je fysiek, je hersenen en je humeur. Het voorkomt allerlei kwalen en ziektes. Kortom: Bewegen! Moet! Maar ja, tante Totebel heeft daar geen zin in en moet zich dagelijks al een schop onder haar kont verkopen om in ieder geval toch even met de auto naar de AH XL te rijden.
Maar nu heb ik iets leuks gevonden. Het is een soort dans-klap-zing-roep-lach-stap-en-bewonder (met dank aan Ramses Shaffy) op muziek. Het is bedacht door Ronnie Gardiner, een Amerikaanse jazzdrummer, die deze methode baseerde op het ‘klap tjing boem’ van zijn drumstel. Het idee is dat je door middel van klappen, stampen, roepen en bewegen op (elke soort) muziek je hersenen stimuleert om nieuwe verbindingen aan te maken. Bovendien is het goed voor lijf en leden, omdat je voortdurend beweegt. En het is nog leuk ook, omdat je het met meer mensen tegelijk doet. Fouten maken mag en geven vaak reden tot uitbundige pret.
(tekst gaat verder na het filmpje)
Ik wist het niet, maar Nederland blijkt vergeven van de RGM practitioners (mooi woord voor iemand die lesgeeft in de Ronnie Gardiner Methode), ook in mijn woonplaats zit er een en nu sta ik elke dinsdagochtend te ‘klap tjing boemen’ dat het een lieve lust is. Het ziet er niet uit, maar de lol is groot en de cursisten variëren van een fysiotherapeute van in de vijftig die er misschien les in wil gaan geven, via drie vriendinnen die het doen op advies van hun fysiotherapeut, tot aan een 80-jarige mevrouw die het afgelopen jaar drie tia’s heeft gehad. En ik, zei de gek.
Mijn brein, mijn lijf en mijn leden voelen zich nú al stukken fitter!
Ik heb hier in de stad gezocht, volgens de rgm site zouden er genoeg zijn bij wie je terecht kunt. Wel… de 1e was met zwangerschapsverlof, de doet het niet meer wegens ziekte, de 3e is gestopt wegens te weinig animo, de 4e weet van niks.
Dan wordt het toch bejaardengym
Ik heb van schrik mijn simpele oefeningen van de fysio thuis weer opgepakt. Rekken en strekken die handel. Niet moeilijk maar gewoon doen.