Bloedbroeders
Het gebeurde in het diepste geheim. Niemand zou het ooit te weten komen. Dat hadden Hein en ik, als bloedbroeders, elkaar plechtig beloofd. Want in onze vriendenkring zou het een grote afgang betekenen. Die zwoeren bij de computer. Maar wij wilden underground, net als in de jaren zestig van de vorige eeuw. Dus daar hoorde een stencilmachine bij. Dat laatste viel nog niet mee, want stencilmachines zijn al jaren uit de mode. Tegenwoordig maakt iedereen zijn teksten op de computer om ze via een printer op papier uit te spugen. Maar wij wilden een stencilmachine. 
Lekker draaien aan een slinger, met zwarte handen van de flessen vol inkt, die je in het apparaat moest gieten. Smerige vingers van de band waar het papier overheen moest, of onderdoor, dat wisten we niet precies. Vegen op je wangen en je haren nat van het zweet.
En na afloop natuurlijk stapels papier, die, nog nat van de inkt, verdeeld moesten worden over bomen en de ramen van welwillende winkeliers.
In een oud en vervallen buurthuis ergens in de polder wisten we er nog een te staan. Mijn opa, en die van Hein, allebei ruim tachtig, draaiden daar sinds mensenheugenis het maandelijkse programma van hun ouderenbond uit. Erg knullig allemaal, maar precies goed voor ons doel. Mijn opa zou mij niets willen weigeren en die van Hein zou mijn opa niets weigeren omdat ze al zo lang bevriend waren.
Toen we eenmaal bedacht hadden wat we erop wilden, was het gemakkelijk. We hadden alleen nog een paar pakken papier nodig. En de toestemming van onze opa’s natuurlijk. Maar bleek geen enkel probleem. Zij wilden ons graag helpen bij het maken van onze pamfletten.
plaatjes van internet
Wat een leuk verhaal! En ik ben het he-le-maal met je stenciltekst eens, want wie aan ons huiskonijn Bella komt, komt aan ons! Loesje blijft een “tof wijf”, na alle jaren nog steeds scherp.
Nog bedankt voor je reactie op mijn blog. Aardig van je om even te komen buurten! Jouw blog houd ik ook in de gaten,
tot blogs de hartelijke groeten aan Opa namens Bella.
O leuk verhaal herinner me inderdaad die stencilmachines nog wel hoor, altijd vieze handen. Pff wat heb ik er mee afgetobt om er reclamefolders voor de winkel van te maken. Toch een leuke tijd wel al gaat het nu een stuk makkelijker. En Loesje blijft leuk.