Burgerparticipatie
De inwoners van Benedenzee hadden een superieur leven. Werken was gewenst, maar niet vereist vanwege de sociale vangnetten. Bij ziekte betaalde de Ziektewet je salaris. Eventueel kwam daarna de WAO met 80 % van je laatstverdiende loon. Bij ontslag was er een WW-uitkering, om rustig te zoeken naar een andere baan. Kon je niets vinden, dan volgde WWV, ook niet slecht. Jongere zieken zonder werkervaring, kregen WAjong. In het uiterste geval had je de Bijstandswet. Geen vetpot, maar je kon ervan leven. En nooit koopkrachtverlies, want ieder jaar kwam er een percentage bij.
Maar ineens ging het mis; banken gingen failliet, fabrieken op de fles. Bedrijven sloten, werknemers werden ontslagen. Benedenzee bleek enorme schulden te hebben, dus gingen uitkeringen omlaag en werd de verblijftijd in de vangnetten beperkt. Al snel restte de Bijstand, eventueel aangevuld door de Voedselbank met overgebleven producten van supermarkten, bakkers en groenteboeren, die later hun deuren moesten sluiten omdat ze te weinig verkochten.
De gezondheidszorg werd afgebouwd. Zieken- verpleeg- en verzorgingshuizen gingen dicht, geneesmiddelen werden niet meer vergoed. Door een nieuwe wet moest iedereen zijn hele leven thuis blijven wonen; dat scheelde miljoenen. En psychische problemen besprak je maar met de buurvrouw, onder het genot van een zelfgezet bakje koffie.
Door deze maatregelen moesten de Benedenzeeƫrs anders gaan leven, zelfredzamer. De overheid ondersteunde hen daarbij: Begin een moestuin, riep de Staatssecretaris. Zorg mantel, riep een ander, participeer! Naai je eigen kleren, opperde een Minister. Kweek groente en fruit op je balkon, zei de volgende. Verkoop de rest op de markt of ruil het tegen iets wat een ander over heeft, suggereerde een Wethouder. Bak zelf brood, maak je eigen kleding. Begin een stalletje op de hoek van de straat, of leg een kleedje neer.
Dat deden de Benedenzeeƫrs en zo leefden ze nog lang en gelukkig.
Dubbel gevoel bij het lezen. De ekuzeszijn gemaakt. We hebben maar mee te roeien. Het ‘ draagt elkanders lasten’ is verdwenen. Het is ikke, ikke, ikke. Inderdaad Benedenpeil. In het echte Benedenzee wil ik graag wonen. Mooi log
Benedenzee – prachtig bedacht. Ik voorzie geen happy end helaas. Wat een triestheid tegenwoordig. Maar ja: de een doet en de ander laat toe. Ik verbaas me erover dat ‘het volk’ nog steeds van alles pikt. In andere landen waren ze allang gaan staken. (Niet dat je daar per definitie van alles mee oplost maar toch.. Je bijt dan tenminste wat meer van je af dan door deze passieve houding denk ik…)
Ze leefden nog lang en gelukkig… zou het? Het trieste is dat dit echt gebeurt.
Goed geschreven en Benedenzee, mooi gevonden š
Kortom, qualitytime in Benedenzee. Leuke naam voor ons land trouwens, hoewel tijdens het lezen mij ook Benedenpeil inschoot. Tja en je problemen bespreek je maar met de buurvrouw zal jou wel extra raken denk ik. Waarom zou je ook nog een psycholoog, psychiater, psychotherapeut of haptonoom inhuren, tante Martha is net zo goed en bovendien schenkt ze er nog een stevig bakje chigoreikoffie (bezuiniging) bij.
De heren Suurhoff en Drees draaien zich om in hun graf. Maar Europa zit mooi op de 3% norm.
En ik ga andijvie verbouwen… in de voortuin.
Wat een WE. Wat een kwaliteitproduct. Geweldig.
Benedenpeil was inderdaad nog beter geweest!