Jokezelf over gisteren, vandaag en morgen
Na alle perikelen over het schrijven aan mijn boek over Sjengs kunstenaarsleven, de (mislukte) crowdfunding en de (geweldig geslaagde) boekpresentatie, is weer het tijd voor 'gewone' dingen. In februari heb ik tussendoor twee stukjes geschreven voor Hoe Vrouwen Denken. Het eerste ging over mijn (jeugdige) ervaringen met het Miss Bril-fenomeen en in het tweede heb... Lees verder →
Wat je leeftijd ook is, iedereen houdt zich bezig met jong zijn en ouder worden, of ouder willen zijn en weer jonger worden.
Mijn liefste lief, Ik zit op een onbewoond eiland! Nou ja, onbewoond... aan het strand waar ik zit, staat één klein huisje dat van alle gemakken is voorzien, inclusief elektra. Dat is niet zo vanzelfsprekend, want aan de andere kant van het eiland, waar ik ben aangekomen, hebben ze dat niet. Het grappige is dat... Lees verder →
Ik vind het tijd worden voor een sprookje. Maar aangezien ik geen van de Gebroeders Grimm ben, mijn naam niet Moeder de Gans is en ik ook al geen Hans Christiaan Andersen heet, duurt het even voordat ik met iets op de proppen kom. Tot die tijd, draai ik dit nummer ter inspiratie. Heel lang... Lees verder →
Na mijn verhaal over Rosa was er een verzoekje om een rubriek droomthema’s te beginnen. Aan die vraag wil ik graag voldoen, want ik droom zelf graag, veel en levendig en ik vind het leuk om uit te puzzelen wat een bepaalde droom zou kunnen betekenen. Dromen, wat is dat eigenlijk? We dromen allemaal. Sommige... Lees verder →
In Rosa's dromen was het intussen wat rustiger geworden. Langs de wegen die zij ging, stonden nog zelden mensen te juichen en ze liepen al helemaal niet meer met haar op. Een enkeling riep haar iets toe uit een raam, of zwaaide naar haar vanaf een verderop gelegen brug, maar verder gebeurde er weinig. Ze zocht... Lees verder →
Op een dag was het droomkind op wonderbaarlijke wijze verdwenen. Aan de ene kant was dat een opluchting, maar aan de andere kant bleef ze naar het meisje uitkijken, bang dat het tussen de wal en het schip was gevallen. Ook haar achtervolgers waren weg. Er stonden nu toeschouwers langs de wegen waar Rosa over... Lees verder →
Toen Rosa wat meer aandacht ging besteden aan de inhoud van haar dromen, was ze de dertig al ruim gepasseerd en op veel punten vastgelopen in haar leven overdag. Ze was nog steeds getrouwd en had inmiddels drie kinderen. Ze werkte als ambtenaar bij de Gemeente, haar huwelijk sleepte zich voort en zij … ach,... Lees verder →
Rosa worstelde zich door haar middelbare schooljaren. Gedreven probeerde ze haar ouders tevreden te stellen door uit te stijgen boven hun arbeidersmilieu, maar tegelijkertijd waakte ze er zorgvuldig voor dat ze er wel in bleef passen. Ze mocht zich natuurlijk ook niets gaan verbeelden. Het was een bijna onmogelijke opgave, die Rosa zichzelf oplegde, waardoor... Lees verder →
Al sinds haar jeugd vormden Rosa’s dromen haar tweede - en eigenlijk echte - leven. In haar dromen voelde ze zich authentieker dan overdag en bovendien kon ze er doen wat ze zèlf wilde. Tot op zekere hoogte dan, want er waren nog wel wat haken en ogen. Zo zocht ze vaak naar een uitgang,... Lees verder →
Donderdag 15 maart 2012 gold in de Belgische Wijvenweek als dromendag. Een dag om te schrijven over de dromen die je had als kind, de dromen die je nog hebt en de dromen die je koestert. Over ambitieuze, mogelijk wilde, dromen die vervlogen zijn, onder het stof geraakt, of op een andere manier verloren zijn... Lees verder →