Ik mag als eerste kiezen. Blij loop ik naar de blokkenhoek. “Nee," zegt juf, "alleen als de jongens niet met blokken willen, mogen de meisjes. Meisjes kiezen de poppenhoek. Dat is ook leuk.” Ik schud mijn hoofd. Ik heb zelf poppen en die zijn stom. Ik ga liever spelen of een boekje lezen. Ik heb... Lees verder →
Elf was ik. Misschien twaalf. Mijn vriendje Jos, een jaar ouder, kwam mij vaak na het eten halen. Dan zaten we dicht naast elkaar in het trappenhuis en luisterden naar zijn transistor radiootje. Mijn vader vond dat niks. Met zijn tweeën. Op die trap. Met de buitendeur dicht. Dus af en toe trok hij aan het touw (wij woonden op twee hoog) waardoor de deur openging. “Oh,” riep hij dan quasi onschuldig naar beneden, “ik dacht dat er gebeld werd”. Dat gebeurde om de tien minuten, tot hij om half acht naar beneden riep; "Joke, je pyjama ligt klaar,... Lees verder →
“IJssie prieeeemaa!! IJssie prieeemaaaa!!!” Galmend klonk de stem van de man achter de ijskar door de lege straten. Alsof hij een toverformule had uitgesproken, kwamen plotseling van her en der kinderen van allerlei formaat de deuren uitrennen. De Tuinstraat, die er kort tevoren nog had uitgezien alsof er helemaal geen kinderen woonden, was ineens bevolkt met Pietjes, Mientjes, Jopies en Keessies; hun knuistjes stevig om de stuivertjes geknepen. “Eentje fan fijf.” “Ik eentje fan een duppie.” “Op een stokkie, met sukkela,” klonk het... Lees verder →
In het bos leefde een kolonie rode bosmieren onder leiding van koningin Hormiga. Deze mieren vormden een tevreden volkje. Ze werkten graag, gunden zich geen rust en zochten de hele dag naar voedsel en bouwmateriaal voor de grote hoop, want de sterkste en ijverigste mier mocht in de herfst met de koningin trouwen. Maar Emmet... Lees verder →
Aan de overkant van de straat staat een kastanjeboom met grote bladeren en groene stekelige ballen. Als die stekelballen naar beneden vallen, vallen er kastanjes uit. Die kun je oprapen en in je broekzak stoppen of er leuke dingen mee maken. Poppetjes of beestjes, met lucifers als pootjes. Samen met haar grote broer heeft Marije... Lees verder →
Mijn dochter zit op balletles. Nou ja, lès. Ze is net vier jaar geworden en zeurt al een half jaar om een balletpak, "een roze mam", en heuse balletschoentjes. Omdat ze naar school ging, moesten die attributen er natuurlijk toch komen voor de dagelijkse gymles, maar dat vond mevrouw toch nog niet ècht genoeg. Nee,... Lees verder →
Martijn, net zes geworden, heeft zwemles. Samen met zijn één jaar jongere vriendje Bas, wordt hem twee keer per week een half uur de edele beginselen der zwemkunst bijgebracht. Ze kunnen al drijven; op hun rug en hun buik, met een plankje om zich aan vast te houden. Ze kunnen onder een hoepel door zonder dat ze... Lees verder →
Margreet droogde haar handen aan de handdoek. Het aanrecht was schoon, de eerste was hing al aan de lijn en de volgende draaide zijn rondjes in de machine. Ze keek op haar horloge. Half tien, een mooie tijd voor koffie. Terwijl ze een kopje uit de kast pakte hoorde ze de brievenbus klepperen. De postbode... Lees verder →
Afbeelding van Steve Buissinne via PixabayIk schrijf al enige tijd stukjes voor de hoe ouderen denken site en we zijn continu op zoek naar enthousiaste medeschrijvers
Wij zoeken ouderen vanaf ca. 55 jaar die graag vertellen over alle perikelen die zij als ouderen/senioren in onze samenleving meemaken.
Denk jij uit te kunnen leggen hoe wij ouderen denken? Heb je je seniorenhart verpand aan de schrijverij? Vertel jij graag hoe het jou vergaat en wat je meemaakt als oudere in een steeds snellere maatschappij? Heb je een vlotte pen en een goed gevoel voor taal? Doe dan mee op Hoe Ouderen Denken!
Interesse? Mail ons wat recente teksten (zodat we een indruk krijgen van je schrijfstijl) en een korte motivatie:
redactie@hoeouderendenken.nl
