Jokezelf over gisteren, vandaag en morgen
Mijn oma is op bezoek, en mijn zusje en ik krijgen elk een dubbeltje om te versnoepen. Een heel dubbeltje. Het brandt in mijn hand. Wat kan ik daar niet allemaal voor kopen? Ik knijp mijn ogen dicht en zucht eens diep. In gedachten zie ik het snoepwinkeltje van ome Hannes voor me en ruik... Lees verder →
Spijkerbroeken. Een straatnaambordje. Een luchtspiegeling in het water. Een blauwgeverfde eendenkooi. Een stootwil naast een bootje. Korenbloemen, ereprijs en vergeetmenietjes, met daartussen de verdwaalde dop van een petfles en misschien een blauwe gans. xx Echt waar? Ongelogen. xx xx
Vanochtend luisterde ik naar een van de afspeellijsten van #DeSandwich en daar kwam dit liedje voorbij, gezongen door Max van Praag aan het begin van de jaren vijftig van de twintigste eeuw. Tijdens het lied hoor je ook zijn dochter Marga (voormalig presentatrice van het Jeugd- en het NOS=journaal). Dat bracht me zomaar weer leuke herinneringen... Lees verder →
Wat denkt zo iemand nou? Dat ik met dollartekens in mijn ogen, direct een nummer in Togo ga bellen? Waar ziet ze me voor aan?
Op de sterfdag van mijn vader (8-8-1927 - 21-12-2012) luisterde ik naar liedjes van Freddy Quinn, een zanger waar hij in de jaren 50 en 60 helemaal verzot op was. Freddy zong vooral zeemansliederen en hoewel mijn vader alleen met heel veel overredingskracht op een boot te krijgen was, en zich totaal niet sentimenteel uitte... Lees verder →
vervolg van pensioen moet je doen - 2 Interessante ideeën We begonnen met het het spreekwoordelijke kennismakingsrondje. En ik moet zeggen: boeiende mensen, stuk voor stuk. Allemaal afkomstig uit de zorg en/of het onderwijs. Allemaal met interessante ideeën over de inrichting van hun toekomst, of hoe ze daar al mee bezig waren. Ze waren vooral... Lees verder →
In mijn vorige blog schreef ik het al: ook voor ‘met pensioen gaan’ kun je trainingen volgen. Nu trek ik al enige tijd van Drees, maar een workshop van een halve dag voor je persoonlijke pensioenplan, aangeboden door mijn pensioenvereniging, leek me toch nog wel leuk. Ik ging met een vriendin die bijna gepensioneerd was... Lees verder →
Wat mij nou toch gebeurde! Ik zat in de auto, zette de radio aan en viel midden in een liedje van Pierre Kartner, in de jaren zeventig en tachtig vooral bekend als Vader Abraham. Hij was de man van o.a. het Smurfenlied ('kunnen jullie door een waterkraan?'), van het Kleine Café aan de Haven, van... Lees verder →
Trainingen Er zijn overal trainingen voor, dus ook voor met pensioen gaan. Mijn ouders deden dat al in 1992: zij gingen een week intern met een hele ploeg andere stellen en hielden daar vrienden en leuke herinneringen aan over. Maar ik vond dat ik -als ouderenpsycholoog en dochter van mijn ouders- geen cursus hoefde toen... Lees verder →
Klaverjassen De beste herinneringen aan jaarwisselingen bewaar ik uit mijn vroegste jeugd. Mijn ouders gingen ofwel bijeen bevriend echtpaar op bezoek, of zij kwamen naar ons en gaven zich dan over aan het klaverjasspel. Mijn zusje en ik werden geacht wel aanwezig te zijn, maar geen aandacht te trekken. Wij hoefden niets en werden volledig... Lees verder →
Dit blog bestaat al tien keer 365 dagen. In januari 2010 ben ik bij het toenmalige, en al gauw weer opgeheven, web-log.nl (van Sanoma) begonnen met een eigen weblog. Gewoon, om eens te kijken hoe dat zou zijn. De eerste maanden schreef ik bijna niets omdat ik het toen eigenlijk veel te druk had. Maar de tweede helft van het jaar ben ik als een gek aan het bloggen geslagen. Want toen had ik pas tijd om te schrijven. Vijfhonderd blogs... Lees verder →
Spannende films en series lijken steeds donkerder gefilmd te worden? Of ligt het aan mijn leeftijd?