Jokezelf over gisteren, vandaag en morgen
Winifred Atwell is een pianiste uit mijn jeugd door wie ik op het idee kwam om piano te leren spelen. Ik vond haar fantastisch. Het leek zo gemakkelijk en hartstikke vrolijk. Dat wilde ik ook! Nou kwam ik uit een behoorlijk arm gezin, dus dat ging niet door, maar als ik even de mogelijkheid had... Lees verder →
Ergens in mei 2016, een half jaar nadat mijn lief Sjeng* was overleden, zag ik de voorstelling: "Als we zo vrij mogen zijn" van Harrie Jekkers en Jeroen van Merwijk. Daarin zong Jeroen dit prachtige lied met begeleiding van Harrie Jekkers op gitaar. Het sloeg bij mij in als een bom. Ik kende het lied... Lees verder →
Hier is dan eindelijk het laatste deel van het vierluik dat ik begon in 2014 over twee vakanties rond het jaar 2000, met een Canadees van Italiaanse afkomst. Wat vooraf ging, vind je hieronder: Deel een: Trees had een Canadees Deel twee: Trees en d'r Canadees in Italië Deel drie: Florida Florida was geweldig en... Lees verder →
Vanochtend hoorde ik een liedje op de radio, of eigenlijk was het een chanson. ‘Boom’ heette het en het werd gezongen door Charles Trenet. En al bij de eerste klanken kwamen er herinneringen naar boven van Franse chansons in de jaren zestig en zeventig en de Franse les die ik als kind in de zesde... Lees verder →
Soms gaat dat zelfs zo ver dat ik niet kan geloven dat ik dat echt zelf heb geschreven. Het moet wel, want het zijn mijn eigen notities, in mijn eigen handschrift, opgetekend vlak na gebeurtenissen die ik zelf heb meegemaakt, maar heb ik die dingen werkelijk zo beleefd?
Iedereen die ik ken is druk bezig, maar ik doe, ondanks alle plannen die ik wel degelijk heb, weinig dingen die er echt toe doen. Want sinds corona lijken tijd en bezigheden vloeibaar geworden.
Op de sterfdag van mijn vader (8-8-1927 - 21-12-2012) luisterde ik naar liedjes van Freddy Quinn, een zanger waar hij in de jaren 50 en 60 helemaal verzot op was. Freddy zong vooral zeemansliederen en hoewel mijn vader alleen met heel veel overredingskracht op een boot te krijgen was, en zich totaal niet sentimenteel uitte... Lees verder →
vervolg van pensioen moet je doen - 2 Interessante ideeën We begonnen met het het spreekwoordelijke kennismakingsrondje. En ik moet zeggen: boeiende mensen, stuk voor stuk. Allemaal afkomstig uit de zorg en/of het onderwijs. Allemaal met interessante ideeën over de inrichting van hun toekomst, of hoe ze daar al mee bezig waren. Ze waren vooral... Lees verder →
In mijn vorige blog schreef ik het al: ook voor ‘met pensioen gaan’ kun je trainingen volgen. Nu trek ik al enige tijd van Drees, maar een workshop van een halve dag voor je persoonlijke pensioenplan, aangeboden door mijn pensioenvereniging, leek me toch nog wel leuk. Ik ging met een vriendin die bijna gepensioneerd was... Lees verder →
Wat mij nou toch gebeurde! Ik zat in de auto, zette de radio aan en viel midden in een liedje van Pierre Kartner, in de jaren zeventig en tachtig vooral bekend als Vader Abraham. Hij was de man van o.a. het Smurfenlied ('kunnen jullie door een waterkraan?'), van het Kleine Café aan de Haven, van... Lees verder →
Trainingen Er zijn overal trainingen voor, dus ook voor met pensioen gaan. Mijn ouders deden dat al in 1992: zij gingen een week intern met een hele ploeg andere stellen en hielden daar vrienden en leuke herinneringen aan over. Maar ik vond dat ik -als ouderenpsycholoog en dochter van mijn ouders- geen cursus hoefde toen... Lees verder →
Klaverjassen De beste herinneringen aan jaarwisselingen bewaar ik uit mijn vroegste jeugd. Mijn ouders gingen ofwel bijeen bevriend echtpaar op bezoek, of zij kwamen naar ons en gaven zich dan over aan het klaverjasspel. Mijn zusje en ik werden geacht wel aanwezig te zijn, maar geen aandacht te trekken. Wij hoefden niets en werden volledig... Lees verder →
