Jokezelf over gisteren, vandaag en morgen
“Dames en heren, ” zegt Jolanda plechtig: “Ik heb een geweldig idee! We beginnen een band!” “Een band? Ben jij wel lekker? Op onze leeftijd?” Greet wijst op het groepje ouderen dat geniet van koffie met gebak in de lunchroom van de HEMA. “Waarom niet? Paul McCartney is 81, Cliff Richard 82, Mick Jagger en... Lees verder →
Ik wil er niet in en vervolgens wil ik er niet uit. Mijn bed bedoel ik. ’s Avonds ben ik veel te fijn aan het lezen, puzzelen of computerspelletjes aan het doen en ’s morgens lig ik te lekker in dromenland om bij het eerste geluid van de wekker uit de lakens te kruipen. Dus... Lees verder →
“Wat denk je, kun je jezelf rebooten?” De computer keek mij met grote ogen aan (een computer kan dat, kijk maar naar het plaatje); “Wat denk je wel? Ik ben verdorie een computer! Natuurlijk kan ik mezelf rebooten.” “Nou doe het dan maar, want ik wil weer schrijven en ik kan dat alleen als de... Lees verder →
Vervolg op Sprookjes - een nieuw perspectief Als eerste schreef Janna online een vergadering uit voor alle overjarige sprookjesfiguren. Of ze zin hadden in een datingsite of een soos speciaal voor de oudere sprookjesmens. Wat het precies moest worden, wilde ze overlaten aan de verzamelde sproken, maar zij was bereid om de organisatie en de... Lees verder →
Janna zat op haar balkon zomaar wat voor zich uit te mijmeren over sprookjes en jonge en oudere prinsen en prinsessen
Spijkerbroeken. Een straatnaambordje. Een luchtspiegeling in het water. Een blauwgeverfde eendenkooi. Een stootwil naast een bootje. Korenbloemen, ereprijs en vergeetmenietjes, met daartussen de verdwaalde dop van een petfles en misschien een blauwe gans. xx Echt waar? Ongelogen. xx xx
Emma is erg verdrietig omdat zij en haar zus Kathy niet bij hun ouders op bezoek mogen vanwege het rondwarende coronavirus.
Excuses. Foutje. Dit hoofdstuk is al eerder gepubliceerd op 25 april 2019 Ik heb vandaag alle afleveringen van deel II op één pagina gezet en kennelijk heb ik iets fout gedaan, waardoor WP dacht dat ik dit hoofdstuk nog een keer wilde publiceren. Dat is niet zo. Als je dit hoofdstuk opnieuw wilt lezen, dan... Lees verder →
Vanaf een jaar of zes, misschien wat jonger, hield mijn zoon, zoals bijna elk kind van die leeftijd, van komische verhaaltjes; "Papa, zijn peren groen?'" "Meestal wel knul." "En zijn ze ook nat?" "Welnee joh." "En pootjes, papa, hebben peren ook pootjes?" "Natuurlijk niet! Hoe kom je daarbij?" "Dan heb ik misschien een kikker opgegeten!" Hij kon er geen genoeg van krijgen en deed het in zijn broek van pret om raadseltjes als; 'Wat zit in een boom en... Lees verder →
Bij de papierbak, waar ik mijn oude kranten weggooi, ligt een pakje op de grond met een briefje erop: “Als je dit leest, ben ik er niet meer. Halverwege mijn boek kon ik niet verder. Maak jij het af?” Geboeid blader ik door de stapel losse vellen. Het verhaal beschrijft een vakantiereis van een echtpaar.... Lees verder →
Eeuwenlang was er niets aan de hand. Dagen regen zich aaneen tot weken, weken veranderden geruisloos in maanden, seizoenen kwamen en gingen. Er gebeurde wat er altijd gebeurde en de jaren kabbelden voort. Tot die dag in juli, in het Jaar van het Monstrum, de wereld voorgoed veranderde. De temperatuur daalde tot ver onder nul.... Lees verder →
De giebelende oude dames zaten in de lobby, haar in de war, op pantoffels. Ze wachtten op nieuws over de brand. Eentje zei tegen de agent naast hen: "Het is toch wat? Mijn laatste nacht!" Een ander lachte: “Als we terug mogen, ga je dan met mee?' De agent fronste: "Nee mevrouw, u kunt beter... Lees verder →
