Jokezelf over gisteren, vandaag en morgen
Vóór de operatie moet ik een MRI-scan van mijn knie laten maken; het ziekenhuis noemt dat een MRI-Knie VISIONAIR LI. In de brief, waarin de afspraak wordt bevestigd, wordt uitgelegd wat een MRI is: Een magneetveld en radiogolven wekken signalen op in het lichaam. Die signalen worden door een antenne opgevangen en door een computer... Lees verder →
Het is nu officieel: ik ben oud. In ieder geval oud genoeg voor een nieuwe knie. “Meid,” zei de orthopeed, toen ik tien jaar geleden, krimpend van de pijn, bij hem op het spreekuur kwam, “daar ben je nog veel te jong voor. Kijk naar mij; ik moet ook een nieuwe knie, maar ik doe... Lees verder →
Vanwege mijn leeftijd (66) mag ik tegenwoordig ook bloggen op hoeouderendenken.nl. Maar ik heb werkelijk geen flauw idee hoe ouderen denken. Ik kan alleen vertellen hoe IK denk. En volgens mij is dat nu niet veel anders dan toen ik 35 of 40 was. Maar ik kan mij natuurlijk sterk vergissen. Want wanneer ben je... Lees verder →
Dit bijzondere initiatief werd in het leven geroepen door de in 2015 opgerichte stichting ‘Goed doen voor een ander’. Met hun 'Koffieschenk Buurtprojecten' brengen tientallen vrijwilligers vreugdemomenten bij ouderen in verzorgingshuizen. Momenten waarin naast koffie drinken, ook veel wordt gepraat, geluisterd en gelachen. Een aantal van deze vreugdemomenten is nu gebundeld in een uniek boek.... Lees verder →
Vijftig schrijvers, één vraag aan onze ouderen... wat kan ik van u leren? Anja van Gennep (het linkermeisje op de foto uit 1944) is nu 88 jaar oud, komt oorspronkelijk uit Amsterdam en woont tegenwoordig in Purmerend. Ik heb haar geïnterviewd voor een boek waarvan de opbrengst naar een goed doel gaat. Het waren inspirerende... Lees verder →
Voor de garagedeur houdt onze oudste bewoonster mij staande. Ze is achtentachtig, ongeveer een meter zestig lang en weegt hooguit vijfenveertig kilo. Al jaren verruilt ze om de paar maanden Nederland voor Spanje. Tot een paar jaar geleden samen met haar man, maar sinds zijn overlijden, vertelt ze, gaat ze alleen. “Man dood, kind dood,... Lees verder →
's Morgens Meestal staat de wind al verkeerd bij het opstaan. Terwijl hij haar helpt met wassen en aankleden, maait zij om zich heen en gilt en schreeuwt alsof ze wordt mishandeld. De buren zijn wel eens geschrokken komen kijken wat er aan de hand was. Hij krijgt het warm als hij daar weer aan denkt.... Lees verder →
In 2006 veranderde ik van werkkring om dichter bij huis te kunnen werken. Van een Arbodienst naar een ouderenafdeling bij een GGZ-instelling; een totaal andere tak van sport. Na een rondleiding en een aantal kennismakingsgesprekken, lees ik mezelf in (ouderen met psychische problemen functioneren duidelijk anders dan werknemers bij een universiteit) en merk ik dat... Lees verder →
Tot 2006 werkte ik als psycholoog in de ARBO-zorg en had ik voornamelijk te maken met werknemers, mensen van 20 tot 60 jaar oud. Maar in juli van dat jaar verzette ik mijn bakens; ik ging werken bij een GGZ op een afdeling voor ouderen, wat een andere tak van sport bleek te zijn. De oudere medemens... Lees verder →
Een hoogbejaard echtpaar woont al jaren in een verzorgingshuis vanwege een lichamelijke ziekte van mevrouw. Dan krijgt meneer een hersenbloeding... Weer thuis, zit hij voornamelijk in zijn stoel. Hij doet niets en praat niet meer. Mevrouw ergert zich daaraan en probeert hem te activeren. Meneer moet afwassen, de krant lezen, samen met haar tv kijken.... Lees verder →
De kozijnen van de grote villa bladderden en de voordeur hing scheef in de sponning. Brandnetels overwoekerden de zorgvuldig aangelegde rozenperkjes. Een hark stond tegen de vermolmde schutting. Tussen het hoge gras een verroeste maaimachine. De buren hadden geklaagd over de rommel en de huisarts had de GGZ ingeschakeld. Hij begroette mij met een buiging; “wees welkom”. Zijn pak, van een onbestemde kleur bruin, slobberde om zijn magere lijf. Een stuk touw hield de broek omhoog. Het jasje had geen knopen. Zijn overhemd,... Lees verder →
En dan is het zover. Opname om half elf. Een vriendelijke verpleegkundige komt zich voorstellen; “Mijn naam is P. Ik ben vandaag en morgen uw verpleegkundige. Ik moet eerst nog even wat doen, maar daarna breng ik u naar de afdeling.” Hij schudt mijn vader de hand, dan mijn moeder. “U kunt alles aan mij vragen,... Lees verder →
