De giebelende oude dames zaten in de lobby, haar in de war, op pantoffels. Ze wachtten op nieuws over de brand. Eentje zei tegen de agent naast hen:
“Het is toch wat? Mijn laatste nacht!”
Een ander lachte:
“Als we terug mogen, ga je dan met mee?’ De agent fronste:
“Nee mevrouw, u kunt beter met mij meegaan,” en nadat het daverende gelach verstomde: “houdt u dan wel die leuke nachtpon aan?” Weer een lachsalvo.
“Hé,” riep ik, “ik schrijf hierover, heb je nog meer leuke ideeën?”
Hij knikte:
“Maak er een film van: My last night in Charleston.”
Morgen de gladiolen…
Ik hoop het 😄