De lol van Vaderdag

           Gait-Jan en Dirkje Kruutmoes met dochters ca. 1966

Mijn vader leeft niet meer. Hij overleed op 21 januari 2012, maar op een dag als vandaag komen ongemerkt toch allerlei herinneringen naar boven.

Als het op zijn kinderen aankwam, vergeleek hij vergeleek zich bijvoorbeeld  graag met prins Bernhard. “Wat die kan, kan ik ook,”was een van zijn gevleugelde uitspraken. En dat klopte; in rijtjes van twee kondigden zich ook bij hem vier dochters aan.

Vaderdag werd, zeker op de kleuterschool, bij ons altijd uitbundig gevierd. We kleiden deurhangers en asbakken, knipten fotolijstjes, kleurden en plakten wc-rollen aan elkaar als pennenkoker en leerden versjes uit het hoofd om thuis aan de ontbijttafel op te zeggen. Een ‘wensje’ werd dat genoemd. De wensjes werden door de juf -in ons geval een non- met veel gevoel voor dichtkunst (echt wel!) bedacht en op een velletje papier geschreven met daarop soms een tekening die we inkleurden. Soms ook niet, dat hing af van het aantal kleuters (dat varieerde van 30 tot 46) dat ze in een bepaald jaar in de klas had.

Het gedichtje hieronder werd in 1965 opgezegd door mijn zusje Ingrid, toen vier jaar oud. Ze vind het vast niet erg dat ik het hier als illustratie gebruik.