De toekomst van gisteren
Mijn moeder overleed in maart 2016 op 85-jarige leeftijd. Zij was, behalve een uitermate actief, ook een mooi en een creatief mens.
In haar jonge jaren was ze coupeuse en tekende en schilderde ze niet onverdienstelijk. Ze heeft in een flink aantal Nederlandse films meegedaan als figurante, zong in het Amsterdams Opera Koor en deed mee in een eigentijds cabaretgroepje, dat ze schertsend ‘wij zingen niet zuiver maar hard’ noemden.
Vanaf het moment dat haar jongste kind naar school ging, ging ze buitenshuis werken bij de HEMA. Daar klom ze op van de kaasafdeling naar de functie van cheffin administratie. Ze was daar erg op haar plaats. Tijdens haar werk voor de HEMA, zat ze in allerlei besturen van FNV Bondgenoten en na de VUT op haar 62ste (wat ze eigenlijk niet wilde) ging ze daar nog jarenlang mee door.
Toen ze op haar 75ste afscheid nam van de FNV, ging ze weer schilderen en volgde ze met veel plezier een paar schrijfcursussen in de stad waar ze woonde. Helaas had de dementie toen al ingezet, dus dat plezier duurde niet zo heel lang, maar ik heb een deel van haar schrijfsels bewaard en er blijken, na enig redactiewerk, best goede teksten tussen te zitten.
Een van die teksten schreef ze in 2011 en ze had, blijkt achteraf, een vooruitziende blik…
**************************
6 oktober 2040, door Gels A. Pallada
Vandaag vier ik feest, ik word 110 jaar. Ja, de mensen worden tegenwoordig steeds ouder en dat mag eigenlijk niet van de overheid, want dat is te duur.
Er zijn nog wel bejaardenhuizen, maar je moet minstens vijfennegentig zijn voordat je daar naartoe kunt, en dan moet je ook nog eens zover zijn dat je niet meer kunt lopen of staan. Als je het geluk hebt dat ze je willen hebben, krijg je bij binnenkomst meteen de pil van Drion. Die mag je innemen als je er te lang in zit. En als je het in zo’n huis niet naar je zin hebt en erover klaagt, zegt men: “Neem je pil maar”, en verder wordt er niets aan gedaan.
Het is evengoed toch een meevaller dat de nieuwe regering ervoor gezorgd heeft dat je met vijfennegentig in dat bejaardenhuis kan. Voor jezelf dan, want de overheid heeft liever niet dat je zo oud wordt.
Bron: Pixabay.com
Er is ook haast geen personeel meer. In elk bejaardenhuis is nog één monteur, die ervoor zorgt dat alle robots nog een beetje vooruitkomen. Robots zijn stukken goedkoper dan personeel: één druppel olie per dag en ze lopen weer als een trein. Er is er een die je bed opmaakt en een tweede zorgt voor het opruimen van je kamer. Daar moet je wel bij opletten, want alles wat los ligt, gooit hij zonder overleg weg.
Je moet trouwens werken tot je vijfentachtig bent, want dan krijg je pas een ondersteuning van de overheid. Daar kun je precies twee boterhammen per dag mee kopen. En ze betalen je huur voor je, want dat kun je niet meer zelf betalen. De pensioenen zijn afgeschaft. Was te duur.
Vandaag hoop ik dat die ijzeren mannen (of zijn het vrouwen?) het eten weer klaarmaken, want vorige week staakten ze; ze wilden twee druppels olie per dag, in plaats van één druppel in de twee dagen. Andere bedrijven hadden dat ook, dus wilden onze robots niet achterblijven. Ze vertikten het om te werken. De robotbond moest wel meewerken, want er kwam zo’n ledenverlies dat ze wel een staking moesten uitroepen. Ja, de tijd dat gewone mensen voor een hongerloontje gingen werken, in een bejaardentehuis, is definitief voorbij.
Ter compensatie krijgen alle bejaarden die niet kunnen worden opgenomen, op hun vijfennegentigste nieuwe knieën en heupen, dan kunnen ze weer zelf lopen en hoeft het personeel niet te helpen. Soms is het wel een heel gerammel als een paar bejaarden tegelijk de trap aflopen, maar ja iedereen is toch doof en diegenen die het niet zijn, zijn blij met die afleiding, want radio en t.v. is er ook niet, dat is ook veel te duur.
Je mag ook absoluut niet ouder worden dan 150 jaar, want dan is er echt ruimtegebrek en zijn jongeren aan de beurt. Kijk, dan heb je die pil nodig.
Bron: Pixabay.com
Een schitterende blog over de vooruitziende blik van je moeder. Ik kan je er alles over vertellen. De laatste 15 jaar van mijn werkzame leven gewerkt als avondhoofd in een Zorgcentrum. De laatste 5 jaar gold alleen nog indicatie 4 en 5.
Groetjes Mara vanuit Zuid-Spanje
Hoi Mara, dank voor je reactie. Dat zal de laatste jaren dan best zwaar zijn geweest. Alleen de ergst zieke mensen. En vast geen extra personeel erbij.
Schrijftalent en een vooruitziende blik. Heerlijke moeder. Appel valt niet ver van de boom … Leuk dat je haar werk hier laat zien.
Dank je.
Joke! Ik kreeg een mailtje van je en je vond me reactie leuk, maar waar zit ik dan met me reactie? Iedere dag krijg ik nieuwe berichten en niet één scherm vol, maar wel twee en als ik jouw blogs lees, ben ik makkelijk een hele middag kwijt, ook met reageren. Dus, snap ik het even niet.
Als ik jouw blog zie en ook jouw foto’s, dan denk ik wel: Dit is niet kinderachtig, nee . . . Mijn domeinnaam bij WordPress is: Friedabblog . . . Ik zit nergens tussen, heb ook géén blogniche en doe maar wat. Het komt op als poepen en de meeste tijd zit in het zoeken van oude foto’s …
Oké, je hebt niet meer dan één paar handen en de dag is zo om, dat snap ik. Ik voer me é-mailadres in of had ik het al gedaan?
Verrek! Ik zit wel bij de Belangstellenden! Zoveel orde! Had je een Workshop bloggen gevolgd, ik blijf opkrabbelen en strompel verder, niet klein te krijgen . . .
Ik vertelde je al eerder, dat ik opnieuw wilde beginnen, zonder reacties en pingbacks . . . Nee, het is niet meer bij te piegellen! Door andere bloggen te bekijken leer ik zelf een beetje bloggen, maar ben in de verste verte géén blogtechneut. * http://www.friedabblog.wordpress.com * Amsterdam, zondag namiddag 17 november 2019, 18.35 … Doei!!!
Frieda, je kunt jouw eerste reactie op dit blog vinden door het volgende te doen:
1) naar het einde van mijn bericht gaan
2) onder mijn bericht zie je een rijtje fotootjes staan van mensen die mijn bericht leuk vonden.
3) Daaronder staan drie kleine fotootjes van berichtje.
4) Dan zie je een grijze streep
5) daaronder staat hoeveel reacties er zijn op “de toekomst van gisteren”.
6) daar weer onder staat “oudere reacties” en daar moet je op klikken, dan krijg je weer een lijst met reacties en moet je weer op “oudere reacties” klikken.
Want omdat jij een van de eerste was met reageren, sta je helemaal aan het begin van de lijst reacties. Ik heb mijn reacties namelijk zo ingesteld dat de nieuwste reacties bovenaan komen te staan.
Ik hoop dat dit een beetje helpt. Het is ook allemaal wel een beetje ingewikkeld, maar je doet het goed hoor. Jouw blog ziet er prima uit en nee, ik heb geen workshop bloggen gevolgd. Maar ik blog al tien jaar, of langer en ik heb het ook door vallen en weer opstaan moeten leren.
Groet van mij.
Geweldig verhaal, de helft klopt al ongeveer dus de rest gaat zelfs nog makkelijk vóór 2040 lukken. Je moeder was duidelijk een vrouw met een vooruitziende blik.
Dat was ze zeker. Al hoop ik, eerlijk gezegd, niet, dat we allemaal 150 worden.
Nou ik in ieder geval liever niet, ik streef al niet naar 90.