Energieterreur

(leestijd 2,5 minuut)

Ik blijf maar telefonische aanbiedingen voor gas en elektra krijgen.
“Nee, maar mevrouw, u moet echt even luisteren hoor, want de prijzen veranderen en het zou toch zonde zijn als u te veel betaalt?”
“Tuurlijk, maar ik heb net een driejaarscontract omdat ik geen gedoe meer wil.”
“Nou ja, gedoe… als uw abonnement binnenkort afloopt, gaat het nieuwe gewoon meteen in, maar duurt het nog wat langer, dan sluit de nieuwe leverancier netjes aan bij de oude en hoeft u daar ook helemaal niet meer over na te denken.”
“Nee meneer,” het zijn meestal meneren, “dank u vriendelijk, maar ik ben al voorzien.”

“O nou, zal ik dan maar zeggen dat u niet geïnteresseerd bent?”
“Doet u dat. Dag meneer.”

Even later weer een telefoontje, dat ik netjes afwimpel en diezelfde dag nog een beller, die ik ook keurig, maar in niet mis te verstane bewoordingen, laat weten dat ik niet geïnteresseerd ben. De volgende dag weer een beller met een aanbieding voor een adres waar ik al drie jaar niet meer woon.
“Maar mevrouw, het gaat niet om het adres, het gaat om ú. Ú krijgt de korting, dus ú hebt het voordeel. En dat kan om honderden euro’s gaan.” Nee, natuurlijk, ik -simpele ziel- snap niet dat ík dat nieuwe abonnement moet afsluiten. Zo’n adres kan dat niet.

Vrijdag was ik weer de klos. Mijn kleindochter (bijna vier) was de hele dag bij me en we waren net begonnen met verven. Zij kneep tubes verf uit op een plastic bordje en ik hield in de gaten of de klodders niet te groot werden of op de grond terechtkwamen. Gaat de telefoon. Niet anoniem deze keer, maar wel een nummer dat ik niet herkende. Toch maar opgenomen, terwijl ik met een oog schuin mijn kleindochter hielp met de klodders verf en de kwasten.
“Met Joke.”
“Dag Joke, met Joost, hoe is het met je?”
“… …” (Joost? Joost?? Ik ken geen Joost. Wie is Joost?)
“Herken je me niet meer? Ik heb je vorig jaar gebeld met een aanbod voor energie en toen spraken we af dat ik je dit jaar zou terugbellen.”
“Aha, op die fiets, nou meneer, dat zal best, maar ik hoef geen nieuwe leverancier.”
“Maar u kunt nu profiteren van de prijsverlaging en bovendien krijgt u een welkomstpremie.”

Lang verhaal kort; ik ben – nota bene per sms – een overeenkomst aangegaan met Delta, een energieleverancier uit Zeeland, terwijl ik in Noord-Holland woon. Stom natuurlijk, ik had niet moeten opnemen en beter moeten opletten, maar je bent niet helemaal alert als je met je vierjarige kleindochter met verf zit te knoeien.
De dag erna heb ik meteen weer opgezegd. Dat ging nog niet eens zo makkelijk, want, ondanks dat ik nog een bevestiging zou krijgen van Delta zelf, zodat ik aannam dat het contract nog niet daadwerkelijk was ingegaan, werd ik prompt gebeld door Joost.
“Wat is dat nou?” Ik kon de tranen in zijn stem bijna horen. “We hadden een overeenkomst en nu ik krijg een berichtje dat het toch niet doorgaat. Klopt dat?”

“Ja meneer dat klopt. Dat had u aan de mail kunnen zien, want daarin staan mijn naam en volledige adres + het e-mailadres waarop u mij de papieren heeft toegestuurd. Ik heb namelijk het contract van mijn huidige leverancier bekeken en dat blijkt pas in juni dit jaar te zijn ingegaan. Daarom vind ik het volkomen onzin om nu alweer een nieuw contract aan te gaan bij een andere leverancier. Ik snap niet wie daar nou beter van wordt. En ik zal het u nog sterker vertellen: ik wíl het niet eens snappen. Kortom, ik zeg de overeenkomst per direct op en ik wil ook niet meer door jullie gebeld worden.”
“Hmm, goh, jammer hoor, dan haal ik het hier wel door. Maar dan moet u zelf Delta nog even inlichten, want dat kan ik van hieruit niet doen. Het contract is namelijk al doorgestuurd.”

Nou vráág ik je; ze kunnen me wel per sms een contract in de maag splitsen. Ze krijgen dat contract ook nog dezelfde dag naar de leverancier. Maar ze kunnen het niet terugroepen. Zelfs niet met die 14 dagen bedenktijd die ik heb.
Dus toch maar een mailtje geschreven aan Delta, waarin ik een contract opzeg dat ik eigenlijk nog niet eens heb afgesloten, maar kennelijk toch al een klein beetje wel. En in een P.S. eronder heb ik nog opgemerkt dat ik waarschijnlijk niet de enige ben, die stipstapelgek wordt van al die telefonische energie aanbiedingen. Niet alleen van Delta, maar ook van Nuon, van Engie, van Greenchoice en van de Duvel en zijn Ouwe Moer. Ik ben benieuwd of ik nog antwoord krijg. 

Ik sta, goddorie, met twee telefoonnummers en drie namen, al jaren in het bel-me-niet-register. Ik heb alles aangevinkt: van auto’s tot en met webwinkels en ik word nauwelijks meer gebeld, behalve door die energiecowboys. Telkens opnieuw en meerdere malen per week, zogenaamd omdat er al eerder contact is geweest. Ja, zó lust ik er nóg wel één.

Als ik op mijn brievenbus een stickertje plak met ‘néé, ik wil geen reclame’, dan komt er niets in mijn bus, maar doe ik hetzelfde in het bel-me-niet-register, dan lijkt dat voor de energiebedrijven bijna een vrijbrief om mij toch nog even te bellen. En het jaar daarop weer, want ‘ik heb u vorig jaar ook al gebeld’. 
Ik ben verdulleme toch mans genoeg om uit te zoeken en te bepalen of, en wanneer, ik een energiecontract oversluit? Dat kan ik ook met ziektekosten- en andere verzekeringen. Bovendien bellen autofabrikanten, de Albert Heijn, de Jumbo, de Lidl en de Aldi mij ook niet om de haverklap om te vertellen dat ze nu een aanbieding hebben waar ik meteen een contract van drie jaar voor moet sluiten.

N.B. Vanochtend las ik op internet een artikel uit het AD van gisteren, 7 oktober 2019, dat precies over dit onderwerp gaat en waaruit blijkt dat de energieleveranciers een keurmerk willen instellen voor energieverkopers. Dat lijkt me een bijzonder slecht idee, want hoe kan ik via de telefoon zien dat iemand zo’n keurmerk op zijn voorhoofd heeft staan? Nee, dat hele gedoe met die wederverkopers en hun telefoonterreur moet gewoon stoppen!

Nu ben ik vandaag al drie keer gebeld door een anoniem nummer dat na twee tonen al stopte. Zou mijn recht van verzet dan eindelijk zijn doorgedrongen?