Vernieuwend
Ik was sprakeloos. Wat een film. Wat een acteerprestaties en wat een vernieuwing van film maken. Het was de eerste film die geschoten werd volgens Dogma 95; opnames op locaties, geen kunstmatige rekwisieten, gefilmd met een handcamera, geen muziek als achtergrond, of ter verhoging van de sfeer. Ik kan me met terugwerkende kracht voorstellen dat deze film toentertijd insloeg als een bom. Deze manier van filmen wordt tegenwoordig vaker toegepast, maar toen was het absoluut nieuw.
Het verhaal
Het verhaal gaat over Helge die zijn zestigste verjaardag viert in een familiehotel waar de familie in het verleden vaker is geweest, met overnachting en ontbijt daarna. Zijn echtgenote Else, zoons Christian en Michael, dochter Helene en tal van vrienden en intimi zijn aanwezig voor een groot, gezellig feest. De grote afwezige is dochter Linda, die een paar maanden eerder zelfmoord pleegde.
Al tijdens het begin van het diner neemt Christian het woord voor een speech. Daarin verkondigt hij, ten overstaan van iedereen, dat zijn vader Linda en hem vroeger seksueel misbruikte. Vader Helge ontkent dat, maar de speech blijkt een reeks gebeurtenissen in gang te zetten waarin verschillende aanwezigen hun ware gezichten tonen.
Acteerprestaties
Er wordt zo goed geacteerd, dat ik het ongemak en de sterk wisselende emoties van de aanwezigen voelde. Medelijden met Christian, plaatsvervangende schaamte voor zijn moeder, die van het misbruik heeft geweten, het verdriet en de reactie van Helene die Linda’s afscheidsbrief heeft gevonden, boosheid over Michael’s agressieve inborst. Kortom, het is tijden geleden dat ik zo’n goede film heb gezien. Hij is helaas al niet meer te zien via NPO2 Extra, maar nog wel te bekijken via NPO Start plus (eerste maand gratis, daarna € 2,95 per maand en opzeggen wanneer je wilt), dus mocht je de film nog niet hebben gezien, grijp je kans. Hij is zeer de moeite waard!
Ik herinner me dat ik hem ooit gezien heb en dat ik zwaar onder de indruk was. Ik zou het verhaal niet meer kunnen navertellen. Ik herinner me nog wel een scene waarbij een van die jongens door zijn broers met geweld het huis uitgegooid werd.
Het was inderdaad een heftige ervaring die film en ik zou hem nu ook al niet meer kunnen navertellen. Er gebeurt zóveel en dwars door elkaar, dat je dat allemaal niet in één keer kunt onthouden. Geen wonder dat veel mensen de film meerdere malen zijn gaan bekijken.
Verder heb ik altijd gedacht dat het een echte Lars von Trier film was, maar hij werd geregisseerd door Thomas Vinterberg, een van de bedenkers en ondertekenaars van Dogma95.