Vanmiddag heb ik met verbijstering zitten kijken naar het Deense Festen, uit 1998. Hij is al twintig jaar oud, maar ik weet nog dat de recensies destijds unaniem geweldig waren en dat de film een enorme indruk maakte in Cannes. Hij wordt nog geregeld ergens vertoond, want het is een klassieker geworden en telkens als hij weer eens gedraaid werd, dacht ik; die moet ik echt nog eens gaan zien. Nooit iets van gekomen. Tot nu toe dus. De VPRO heeft in de afgelopen week achter elkaar een aantal kwaliteitsfilms en -documentaires gedraaid. Ik heb er geen een van gezien, maar Festen heb ik opgenomen en vanmiddag afgedraaid.
Vernieuwend
Ik was sprakeloos. Wat een film. Wat een acteerprestaties en wat een vernieuwing van film maken. Het was de eerste film die geschoten werd volgens Dogma 95; opnames op locaties, geen kunstmatige rekwisieten, gefilmd met een handcamera, geen muziek als achtergrond, of ter verhoging van de sfeer. Ik kan me met terugwerkende kracht voorstellen dat deze film toentertijd insloeg als een bom. Deze manier van filmen wordt tegenwoordig vaker toegepast, maar toen was het absoluut nieuw.
Het verhaal
Het verhaal gaat over Helge die zijn zestigste verjaardag viert in een familiehotel waar de familie in het verleden vaker is geweest, met overnachting en ontbijt daarna. Zijn echtgenote Else, zoons Christian en Michael, dochter Helene en tal van vrienden en intimi zijn aanwezig voor een groot, gezellig feest. De grote afwezige is dochter Linda, die een paar maanden eerder zelfmoord pleegde.
Al tijdens het begin van het diner neemt Christian het woord voor een speech. Daarin verkondigt hij, ten overstaan van iedereen, dat zijn vader Linda en hem vroeger seksueel misbruikte. Vader Helge ontkent dat, maar de speech blijkt een reeks gebeurtenissen in gang te zetten waarin verschillende aanwezigen hun ware gezichten tonen.
Acteerprestaties
Er wordt zo goed geacteerd, dat ik het ongemak en de sterk wisselende emoties van de aanwezigen voelde. Medelijden met Christian, plaatsvervangende schaamte voor zijn moeder, die van het misbruik heeft geweten, het verdriet en de reactie van Helene die Linda’s afscheidsbrief heeft gevonden, boosheid over Michael’s agressieve inborst. Kortom, het is tijden geleden dat ik zo’n goede film heb gezien. Hij is helaas al niet meer te zien via NPO2 Extra, maar nog wel te bekijken via NPO Start plus (eerste maand gratis, daarna € 2,95 per maand en opzeggen wanneer je wilt), dus mocht je de film nog niet hebben gezien, grijp je kans. Hij is zeer de moeite waard!
Kan me het niet herinneren. Wanneer werd het de afgelopen week uitgezonden? Kan ik hem misschien nog terugkijken..
Het was op 31 december op NPO2 Extra. Maar daar is ie al niet meer te zien. Misschien nog via NPO start, of via Pathé thuis.
Dankje Joke, ik ga het proberen!
Om films te kijken ben ik meestal veel te ongeduldig, wanneer het binnen 10 minuten niet boeit is het over. Naar de bioscoop ga ik dus al helemaal nooit . Uit de trailer krijg je niet echt een indruk van de film maar mocht hij weer eens op TV komen ga ik het proberen;-)
Je hebt gelijk: die trailer zegt helemaal niets. Daar is ie te kort voor. Het gaat in de film juist om de reacties en de lichaamstaal van de acteurs. En daar heb je tijd voor nodig. Ik ben in het algemeen ook niet zo snel geboeid door een film, maar deze hield me meteen vast.
Ja, ik vond hem toentertijd ook indrukwekkend, maar ik ga hem nog eens kijken op NPO! Dank voor de tip!
Nu ik je enthousiasme lees krijg ik er weer zin in, voor mij is het ook jaren geleden.
Een ijzersterk verhaal.Er waren veel goede recensies indertijd, toch zakte mijn belangstelling weg, ik wist niet eens dat hij weer te zien was.