Laatst had ik een ‘floating experience’. Ik zou natuurlijk ook kunnen zeggen dat ik een potje heb liggen drijven, maar dat geeft dan weer niet de hele ervaring weer. De website van het -hartstikke leuke – bedrijfje waar ik geweest ben, beschrijft het zo:
Floaten is gewichtloos drijven op een laag magnesiumzout water. Het speciale magnesiumzout zorgt ervoor dat je blijft drijven en geeft het zelfde effect als de Dode Zee. Bij ons gebeurt het floaten niet in een floattank of cabine maar in een ruime floattent. In de tent is het donker en stil, je hoort alleen omgevingsgeluiden. Het water wordt continu verwarmd tot 36,7 graden, net als de lichaamstemperatuur. Daardoor heeft het lichaam na enkele minuten niet meer door welke delen van je lichaam in contact zijn met het water. Door de rust, de gelijkmatige warmte en het ontbreken van de zwaartekracht voelt het alsof je zweeft. 1 uur floaten staat gelijk aan 5 uur slaap.
Dat leek mij wel wat: lekker drijven in een warm badje en heerlijk ontspannen in een afgesloten tentje naar de omgevingsgeluiden luisteren. Door de 400 kilogram magnesiumzout in de bak water zit, blijft iedereen drijven. Behalve ik dan. Want ik had toch wel een wat moeite om mijn ongezouten 100 kilo op een beetje elegante manier in het water te draperen. Die tent ging nog, maar de bak waarin ik geacht werd te gaan dobberen, was vrij laag. Dus mijn buik en borsten staken erboven uit en mijn billen dreven niet, maar lagen op de grond. Mijn hoofd en mijn haren dreven dan weer wel. Dus mijn lichaam had heel goed door welke delen in contact waren met het water en welke niet.
De bedoeling was dat ik mijn armen onder mijn hoofd zou vouwen. Dat lag het lekkerst zeiden ze. Helaas heeft mijn rechterarm daar geen zin in vanwege artrose in mijn schouder en mijn linkerarm zag het in zijn eentje niet zitten. Ik was blij dat ik een plastic opblaaskussentje bij me had, maar dat zou, volgens de dame van de receptie, niet langer dan een halfuurtje opgeblazen blijven, omdat het vele zout de gesealde randen aantast.
Toen moest de tentdeur dicht. Die was opzij gevallen en ik kon er vanaf mijn half-onder-water-positie niet goed bij. En even opstaan om die klep dicht te doen en dan weer te gaan liggen, bleek niet zo makkelijk. Ik glibberde en gleed alle kanten op en kon weinig houvast vinden. Niet eens vanwege mijn gewicht, maar omdat ik moeilijk op mijn knieën kan zitten vanwege die rottige artrose. Ik voelde me een omgekeerde schildpad die overeind probeerde te klauteren. En toen de klep eindelijk dicht was, was ik mijn kussentje kwijt en kon ik weer overnieuw beginnen. Gelukkig kon ik de deur toch een streepje openduwen, waardoor ik wat licht en ook een beetje lucht kreeg.
Enfin, alles bij elkaar heb ik misschien twintig minuten liggen stuiterfloaten voordat ik besloot dat dit niet voor mij was. En na vijf minuten over het randje klauter-glibberen kon ik onder de douche de zoutwaterbelevenis weer van mij afspoelen.
De moraal van dit verhaal: ga beslist lekker floaten als je een gemiddeld (liefst veel minder) aantal kilo’s weegt (ik schat dat je boven de 75 kilo al problemen krijgt met in- en uitstappen), goed ter been bent en geen last hebt van claustrofobie. Want ook al heb je in zo’n tent meer ruimte dan in een ‘ouderwetse’ tank, je ziet echt geen hand voor ogen en het blijft een benauwde aangelegenheid.
Moet gezegd: de Scandinavische massage die ik vooraf heb gekregen, was fantastisch en heerlijk ontspannend. Dat gefloat was achteraf nergens voor nodig.
In het zoutbad van de sauna vond ik het altijd heerlijk dobberen. Ook daar was het spekglad wat me ooit een snoekduik deed maken in het inderdaad ook ondiepe zoutbad. Druiven ging er prima maar ik druif als een eend, ook in een gewoon zwembad, maar waarom dat in donker zou moeten gebeuren is me ook een raadsel.
Dat valt me tegen, bij het woord ‘bad’ denk ik aan een laagje water.
Het lijkt me een prettige ontspanning maar in het donker…. ik heb te gauw last van vrouwe C. ☻
De hoeveelheid water viel inderdaad erg tegen. Het stond volgens mij zelfs nog lager dan in een gewone badkuip. En dat donker is volgens mij ook nergens goed voor. Ik zie op internet van die vrolijke eivormige bakken, die wel dicht zijn, maar het daglicht gewoon doorlaten. En zelfs daar zou ik nog een kiertje open willen voor de frisse lucht.
Het klonk zo lekker maar ik geloof niet dat het iets voor mij is. Die afgesloten tent en dat geglibber in die bak met zout.
Ja, ze weten het goed te verkopen 🙂
Ik denk nu aan het liedje: Float, float on… van, jawel, de Floaters. maar dat had geloof ik niet zo veel met een magnesiumzoutbad te maken. 🙂
Ik heb het meteen opgezocht en ik herkende het. Was een behoorlijk hit destijds en, nee, er kwam geen magnesiumzoutbad aan te pas. Maar de heren waren choreografisch wel behoorlijk lyrisch over het vooruitzicht om te gaan floaten met al die dames 🙂 (ooh, yeah, ah)
Dan is het toch nog ergens goed voor 🙂