Ha fijn, bankiert u ook online?

Vorige week overleed plotseling een ex-vriend (42) van mijn zusje aan een hersenbloeding. Er was geen uitvaartverzekering en hij had geen liggende gelden. Goede raad was duur. Zijn vrienden, waaronder mijn zusje, zijn een crowdfundingsactie gestart, maar of daarmee het beoogde bedrag op tijd binnen is, is maar de vraag.
Nou heb ik dat geld op mijn spaarrekening staan, dus het lag voor de hand dat ik het zou voorschieten. Even overmaken van mijn spaarrekening (die bij een andere bank loopt i.v.m. ietsjes meer rente) naar mijn betaalrekening en dan snel doorgestuurd naar de uitvaartplanner.

Dat had ik gedacht.

Op de spaarrekening (op mijn naam en adres) staat weliswaar geld dat ik zelf, via mijn betaalrekening (op mijn naam en adres) naar die bank heb overgemaakt, maar er zit een kinkje in de kabel. Als tegenrekening heeft de spaarrekening een nummer van een bank waar ik al twee jaar niet meer bankier. Raar, want ik heb die nieuwe spaarrekening pas in februari van dit jaar geopend, compleet met alle benodigde paperassen als kopie identiteitsbewijs, afschrift van mijn tegenrekening en het overmaken van 5 euro ter identificatie. Dus hoe moeilijk had het kunnen zijn?

Wat blijkt; ik heb jaren geleden al eens een spaarrekening bij die bank gehad. En die hebben ze in februari gewoon weer geactiveerd, met de oude tegenrekening, en met verkeerde adresgegevens, want ik was tussentijds ook nog eens verhuisd. Maar ja, dat zie je niet, want ik bankier online, dus ik krijg geen afschriften meer. Die ik so wie so niet had gekregen omdat ik al drie jaar niet meer op dat oude adres woon.

“Nou mevrouw, dan wijzigt u toch online uw adres en de tegenrekening?”
Ha, fijn, lekker makkelijk online! Maar dan wilden ze wel weer een kopie van mijn identiteitsbewijs en een afschrift van mijn tegenrekening. En – let op – een symbolisch bedragje, overgemaakt van mijn betaalrekening naar mijn spaarrekening, zodat ze kunnen zien dat die rekening ook echt van mij is.
Hallooo; hoe zijn die spaarbedragen de afgelopen maanden op mijn spaarrekening gekomen? Ja, nee, dat kon wel zijn, maar dit was protocol, dus ‘computer says no’. Inleveren die hap, want anders kon ik fluiten naar mijn centen. Dus, kopie paspoort en kopie bankafschrift gemaild en 5 euro overgemaakt (wat overigens pas twee dagen later op de spaarrekening stond).

Twee dagen later; helaas kunnen wij uw identiteitsbewijs niet uitlezen. Stuur ons s.v.p. een nieuwe kopie. Ik mail ze een kopie van mijn rijbewijs, in de hoop dat dat wel leesbaar is. Vlak daarna denk ik; dat lukt vast ook niet, dus maak ik een nieuwe scan van mijn paspoort in pdf-formaat en stuur dat er achteraan.
Weer een dag later; op uw identiteitsbewijs ontbreekt het sofinummer. Sofinummer?
Dus ik bel ze maar weer eens op; hoe zit dat meneer de bank? Waarom kunnen jullie mijn spullen niet lezen en hoe komt het dat je überhaupt ineens om een sofinummer vraagt? Jullie vroegen om een kopie van een identiteitsbewijs. Niks sofinummer. En dit duurt te lang, dus help me asjeblieft, want ik heb dat geld nodig om die uitvaart voor te schieten, anders wordt die man in een kartonnen doos onder een boom gezet.

“Mevrouw, ik ga voor u kijken. Ja, nee, klopt, we kunnen het niet lezen.”
“Geen van drieën?”
“O, heeft u er meer gestuurd?”
“Ja, vorige week een kopie van mijn paspoort, die onleesbaar was. Dus heb ik gisteren een jpg’tje van mijn rijbewijs toegestuurd en een paar minuten daarna een pdf van mijn paspoort.
Enfin, lang verhaal kort; na een halfuur aan de telefoon, krijg ik de verzekering dat het nu allemaal snel geregeld is en dat de bevestigingsmail binnen een halfuur wordt verstuurd.

Kwartiertje later arriveert inderdaad de bevestigingsmail: wat fijn dat u bij ons een spaarrekening hebt geopend. Nog één stap: maak een klein bedragje van uw tegenrekening over ter identificering. Zodra het geld bij ons binnen is, geven wij de nieuwe tegenrekening vrij.

“AAAHHHHH!”