Als Kornelis en Suzanna de volgende ochtend terugkomen van een wandeling over het Rossioplein, houdt de receptionist hen staande.
‘You have mail.’ Verbaasd neemt Kornelis de envelop aan.
‘Van wie kan dat nou zijn?’
Op hun kamer scheurt hij de envelop open.
‘Een briefje van Antas. Zal ik hem voorlezen?’
Suzanna knikt. ‘Doe maar.’
Beste vrienden,
Heb ik te veel gezegd over Lissabon? En over Avenida Palace? Is de lounge niet van een onovertroffen grandeur? Bevalt die superior room? Jullie hebben vast al geproefd van dat copieuze ontbijtbuffet. Is het niet verrukkelijk wat ze hier met amandelen en honing doen?
Voor vanmiddag staat het Museu Nacional de Arte Antiga op het programma, want een beetje cultuur maakt het leven minder zuur. Daar hangt één van mijn topfavorie-ten: de verzoekingen van onze brave stadsheilige Antonius. Een wereldberoemd drieluik van Jheronimus Bosch. Die verzoekingen, daar gaat het om. Dat is het volle leven. Jheronimus kon er voor zijn fatsoen niet onderuit om die kwezel van een Antonius als dekmantel te nemen, maar in werkelijkheid is dit gewoon middeleeuwse porno.
Als afsluiter vandaag stel ik ‘Pensão Amor’ voor, in de oude hoerenbuurt Cais de Sodré. Dit was vroeger een goedkoop pension, met kamers die per uur werden verhuurd aan prostituees en hun klanten om een ‘kort moment van liefde’ te kunnen beleven. Die zeelui hadden het goed bekeken; in elk stadje een ander schatje. Tegenwoordig is het een van de populairste bars van Lissabon, waar van alles te beleven is. Een tipje: bezoek vooral de erotische boekwinkel. Wie weet, leer je er nog wat. Over leren gesproken; ze hebben daar ook een prachtige goudgedecoreerde zaal waar gepaaldanst wordt, of is het waar de palen dansen? Ach, weet je, een van mijn motto’s is: niet zo verbaal, gebruik een paal en dat kun je allemaal oefenen. Misschien iets voor Suus?
Suzanna fronst haar wenkbrauwen en tuit haar lippen: ‘Nou zeg, wat denkt ie wel?’
Kornelis schiet in de lach. ‘Tja, dat kun je toch verwachten van zo’n man die met granaatappeltjes strooit? Het is trouwens maar een idee hoor, je hoeft je er niks van aan te trekken.’ en hij leest verder.
Morgen overdag kunnen jullie een tochtje maken met Tram 28. Tipje: je kunt het beste vroeg in de ochtend opstappen op Praça Martim Moniz. Dan heb je geen last van rijen toeristen. Je kan er de hele stad mee doorkruisen en overal uitstappen, lekker rondkijken en weer opstappen met hetzelfde ticket. Stap vooral ook uit in Alfama, de oudste wijk van Lissabon, waar de Fado is ontstaan. Hier geen Sangria, maar wel Amalia (zo fijn als het rijmt, vind je niet?), want het huis van Amalia Rodrigues, de beroemdste Fadozangeres ever, is nu een museum.
En omdat ik weet dat jij van een wijntje houdt Kornelis, raad ik je aan om in een van de piepkleine ginjabarretjes een kersenlikeurtje, te proeven. Er zit er eentje vlakbij, om de hoek van het Rossio, A Ginjinha. Hartstikke lekker. De Lisboetas slaan het drankje in één keer achterover. Saúde! Het zijn kleine shotjes, maar eentje is genoeg, want als de Ginja in je benen zakt, kun je de rest van de dag wel vergeten.
Kornelis kijkt even op van de brief: ‘Dat lijkt me wel wat, zo’n kersenlikeurtje en jij vindt dat vast ook wel lekker.’
Suzanna knikt. ‘Lekker zoet, dat lust ik wel. Wat heeft Antas nog meer?’
‘Wacht, ik lees verder.’
Tot slot heb ik voor morgen ook nog de Santa Justa lift voor jullie op de rol staan. Justa. Ook weer zo’n roomse tuttebel. Ik word er niet goed van. Zelfs een drol wordt hier nog naar een heilige vernoemd. Aan de andere kant, die achterlijke folklore heeft ook wel zijn charmes en het is goed voor de business. Die lift verbindt de benedenstad Baixa met de bovenstad Bairro Alto. Je loopt het Rossioplein over in de richting van de Taag en dan ben je er al. Als je hem ’s avonds neemt, heb je een schitterend uitzicht over de zeven verlichte heuvels. Hij wordt bediend door Garon, een oude doofstomme man. Geef hem vijftig euro, dan laat hij je iets bijzonders zien. Dat is inclusief consumpties. Absoluut de moeite waard!
Groet, Antas

Je bent er duidelijk wel een beetje bekend, dat is in al je beschrijvingen te merken.
Ik ken Lissabon van een weekje vakantie. Zo mooi!
Dan heb je héél goed opgelet;-)
Dat is een boel informatie van Antas, wel veel van Wijntje en Trijntje.☻
Maar Bosch’ werk is het aanzien waard, een wereldkunstenaar.
De rest ken ik natuurlijk niet, het lijkt me best mooi om alles te bezoeken. Ook het huis van Amalia Rodrigues
Goeie opmerking: ‘die achterlijke folklore heeft ook wel zijn charmes en het is goed voor de business.’
Ja die Antas heeft wel weet van wijntje en Trijntje. En hij houdt ervan om af te geven op de mainstream cultuur, maar je hebt gelijk: dat werk van Bosch is inderdaad heel mooi. Ik heb het gezien en het is overweldigend. De hele stad is gewoon hartstikke prachtig.