Indrukken

We horen het irritante geratel van een wekker.

De camera zoemt in op een reiswekkertje, dat op half acht staat. De camera draait naar links.  Uit een warrige hoeveelheid dekens steekt een slaperig hoofd – met donkere krullen en dito snor. De man wrijft zich heftig in de ogen, gaapt en strekt zijn armen uit boven zijn hoofd. De linkerarm haalt uit naar de wekker en geeft er een klap op. Het rinkelen stopt. In één beweging worden de dekens weggetrapt en we zien een volkomen in het zwart geklede figuur.
De camera glijdt naar de grond naast het bed, waar een paar zwarte gympen, donkere handschoenen en een bivakmuts liggen. Even verderop ligt een rugzak; tegen de muur staat een zwart diplomatenkoffertje.

Terug naar de man, die inmiddels naast zijn bed staat. Hij loopt naar de wastafel, doet ondertussen trui en broek uit, draait de kraan open. Hij kijkt in de spiegel, trekt het snorretje van zijn bovenlip, rukt -wat een pruik blijkt- van zijn kortgeschoren hoofd, steekt zijn tong uit en gaapt nog eens hartgrondig.
We horen het ruisen van water. De man steekt beide handen onder de krachtige waterstraal en gooit plenzen water in zijn gezicht en over zijn nek. Hij scheert zich, pakt een witte handdoek en droogt zich af. Daarna kiest hij een keurige grijze snor uit een goed gesorteerde doos op het planchet onder de spiegel en drukt die vast op zijn bovenlip. Van een haakje pakt hij een grijze,  goed geknipte, stijlharige pruik en zet die op.
Dan draait de man zich om, loopt naar de garderobekast in een hoek van de kamer, schuift de deur open en haalt er een wit overhemd en een driedelig grijs kostuum uit. Van de bodem grijpt hij een paar zwarte lakschoenen. Verder is de kast leeg.

Geschreven voor WE300 van Plato. 
Spelregels; een stukje schrijven van 300 woorden over een thema, zonder het desbetreffende woord in de tekst te noemen. Deze maand; ‘indrukken’.

(het vervolg op deze indrukken vind je hier: indrukken*)

BewarenBewaren