De laatste tijd erger ik mij blind aan al die vernieuwingen overal. Het zal mijn leeftijd wel wezen, maar het lijkt wel alsof het er steeds meer worden.
Stilstaan is achteruitgaan, hebben de managers van tegenwoordig geleerd. En is stilstaan al een vies woord, achteruitgaan kan natuurlijk helemaal niet. Er moet winst gemaakt worden en hun producten moeten opvallen tussen al die andere soortgelijke producten. Dus er zij innovatie.
Hagelslag gaat in een ander pakje, dat kleiner, groter, smaller, of breder is, of dat een ander plaatje krijgt. Dan wordt het natuurlijk ietsjes (of veel, al naar gelang de grootte van de doos) duurder. Maar het blijft dezelfde hagelslag. Aan sinaasappelsap wordt 5% banaan toegevoegd, of een blauwe bes, het gaat in een flesje, of een plastic zak, het krijgt een nieuwe naam, en het staat ineens voor het dubbele van de oorspronkelijke prijs in de schappen.
Of neem zo iets eenvoudigs als een deodorant in een spuitbusje. Niets bijzonders, maar toch krijgt zo’n busje ongeveer ieder jaar een net iets andere vorm, een net iets andere opening, een ander kleurtje of een ietwat anders ontwerpje. En om de twee of drie jaar komen er andere geurtjes op de markt, of andere namen voor de geurtjes die er al waren. Ik ben al jaren een liefhebster van Rexona deodorant en die veranderen zich te pletter. Alleen de naam blijft hetzelfde. Oude wijn in nieuwe zakken noemden wij dat vroeger.
Waarom doen ze dat? Is een verpakking van twee jaar oud ineens antiek geworden? Klopt het ontwerp na anderhalf jaar plotseling niet meer? Moet de naam van het product een facelift? Of denken ze dat we ineens meer van het product gaan kopen omdat de kleur veranderd is? Wat wel altijd opvalt is dat zo’n geïnnoveerd product bij elke vernieuwing een klein beetje duurder wordt. Je merkt het niet meteen, want eerst is er een actie in de winkel. Dan krijg je er ineens drie voor de prijs van twee. Van de nieuwe prijs welteverstaan, want als er toevallig nog verpakkingen van het oude model voor de oude prijs staan, dan doen die weer niet mee in die actie en sta je later thuis verbijsterd naar de rekening te staren; hè? Het was toch drie voor de prijs van twee? En als je na drie maanden weer terugkomt voor een nieuwe aankoop (want je spuit maar één, hooguit twee keer per dag die deo onder je oksels), dan blijkt de prijs anderhalf keer zo hoog geworden. Datzelfde geldt voor tandpasta, wasmiddel, bodylotion enzovoort enzoverder. Het is om gek van te worden.
Overigens werd een nieuwe verpakking van Tropicana na 1 maand alweer uit de handel gehaald omdat de consumenten hem lelijk vonden. Dus voor wie doen ze het eigenlijk, al die veranderingen? Het kost geld, het zaait verwarring en consumenten lopen weg. Wie het weet, mag het zeggen.
helemaal met je eens: ik voel me gewoon belazerd, iedere keer is het vernieuwd en de kwaliteit nog beter, (zodat je na een paar jaar een superproduct moet hebben).
volgens mij nog hetzelfde als 10 jaar terug alleen de prijs is verdubbeld (minstens)
behalve als het electronisch is, dan koopt iedere randdebiel het…
De dames en heren product managers moeten hun stevige beloningen waar maken en verzinnen daarom steeds wat anders. Niet altijd met succes, ik heb vernomen dat slechts een klein deel van de door hen geïntroduceerde nieuwe of vernieuwde producten een succes is.
Er wordt een hoop waanzin op de markt gebracht. Een speciaal bak- en braadproduct voor kip bijvoorbeeld, dat een paar jaar geleden gelanceerd werd met een stevige promotiecampagne. Sindsdien nooit meer iets van vernomen.
De schappen in de supermarkten zijn overbevolkt. Je moet als fabrikant met een ijzersterk nieuw product op de markt komen wil het iets worden.
Vanuit echt marketing is veranderen risicovol, en moet je dat alleen doen, als het niet anders kan.
In kleine artikelen zie je het; maar ook bv in auto’s.
De VW kever. Wie kent het kreng niet meer?
Goed dacht VW met een kudde overbetaalde maar slechtfunctionerende marketing mensen (incl psychologen) We gaan een kever maken, maar moderniseren hem.
Fout, verkoopt voor geen meter
Zegt een vriendin: wat had jij gedaan?
Ik was in mexico of brasilie gaan praten; daar wasssie tot een paar jaar geleden in productie.
Ik had hem daar laten maken; ook nog mooi goedkoop.
En ik had hem hier GOEDKOOP op de markt gebracht.
Vroeger waren er goedkope auto’s; renault 4, lelijke eend, VW kever.
Nu alleen maar dure.
Ook de mini, zo’n mislukt veel te duur model geworden, dat niet lijkt op de orginele.
Brinta en havermout: we kennen het allemaal- die verpakking veranderen is iets vertrouwds veranderen; is dom.
Er zijn dingen, die als ze goed in de markt liggen, moet je er niks aan doen; de klant reageert op het vertrouwde, het bekende.
Behalve een ding: de prijzen mogen altijd omlaag veranderd worden…dat weer wel