Koopziek in de jaren zestig

Mijn eerste kennismaking met Jasperina de Jong was begin jaren 60.  Ik was een jaar of elf. We hadden thuis een vijfenveertig toerenplaatje met aan de ene kant de Soep Blues ( “hé brother, wil je soep?” en aan de andere kant Call Girl (telemiep).  Ik vond allebei de liedjes leuk, maar call girl was mijn favoriet, vooral door dat quasi beschaafde toontje; “se sijne so ordineir”  en “ja natuurlijk kan ik je nog seg, ik sou me daar Albert niet meer kunne hè?  en “sou je me dat vanavond effe uit kunnen ligge?”  en nadat ze uit verveling zomaar een telefoonnummer draaide en een dame aan de telefoon snibbig toevoegde “O, hèp u geen man, nou dan hebben we allebei pech gehad hè? Dag mevrouw de Meijer”.

Vanaf het moment dat ik op de middelbare school zat, ben ik naar elke nieuwe voorstelling van Lurelei geweest (je kon als scholier vanaf een halfuur voor het begin van de voorstelling, heel goedkoop, de niet verkochte kaartjes krijgen) en Jasperina de Jong ben ik altijd blijven volgen. Wat een geweldig mens en wat kon ze veel! Nog steeds denk ik, maar ik hoor niet zoveel meer van haar. Gelukkig heb ik al haar liedjes en die blijven fantastisch!

Je hoort in deze bijdrage geen Telemiep, die kon ik niet vinden, maar deze is ook erg leuk; Op één been kun je niet lopen, een lied uit 1965 van de voorstelling “Wie is er bang voor Lurelei?”
Tekst: Guus Vleugel – Muziek: Ruud Bos – Video: John Knap http://www.jasperina.net

Ge upload (upgeload?)voor Zwijmelen op Zaterdag
Meer nostalgisch gezwijmel, of ook meedoen? Kijk bij Marja