Interview Mc Lean’s Magazine, 2001
Ik heb ongeveer 30 coupletten geschreven en hopelijk vinden ze een weg naar andere liedjes. Op internet publiceerde ik al 12 coupletten van het liedje. (..) Het duurde erg lang om te schrijven en kostte elke dag veel tijd, zelfs tijdens die lange uren in de meditatiehal. Het was de bedoeling om mezelf te kalmeren of mijn geest naar andere gebieden te sturen, maar ik bleef werken aan de verzen voor A Thousand Kisses Deep. Die meditatiehal was een uitstekende plek om aan liedjes te werken. Ik kon me concentreren op een vers, de rijmen uitwerken en de ideeën kwamen vanzelf.
Over het couplet “De onoverwinnelijke nederlaag” (the invincable defeat).
Ik denk dat het een goede zin is: “nu opgeroepen om te gaan met je onoverwinnelijke nederlaag… Je leeft je leven alsof het echt is.” (summoned now to deal with your invincible defeat… You live your life as if it’s real.) Ook al begint het dromerige aspect ervan de overhand te krijgen, en wordt het besef dat we geen controle hebben steeds duidelijker. Het bewijsmateriaal stapelt zich op dat jij niet aan de touwtjes trekt, en toch moet je keuzes maken alsof je de show runt. Maar je maakt je keuzes met het intuïtieve inzicht dat het leven zich ontvouwt zoals het moet. Daarom gebruik ik die uitdrukking “duizend kussen diep” (a Thousand kisses deep). Dat is het intuïtieve begrip van het fundamentele mysterie. En als je daarin kunt ontspannen, of als je het zelfs kunt aanraken, of als het zich van tijd tot tijd voordoet, dan is de onoverwinnelijke nederlaag overstegen. Dat is een gezwollen verklaring. Het is moeilijk om een reactie te geven, omdat ik zo lang hebt gewerkt om precies de juiste resonantie te creëren voor elke regel, mijn commentaren zijn spontaner en slecht doordacht.
Interview Chorus Magazine, 2002
Wat is die “Boogie Street” die in beide liedjes “A 1000 kisses deep” en “Boogie Street” voorkomt?
Het is een beeld om het bedrog op te roepen, de “boulevard of broken dreams”, een beeld van het dagelijks leven, met zijn verleidingen en zijn teleurstellingen. Er bestaat wel degelijk een “Boogie Street” in Singapore. Een zeer aantrekkelijke straat, waar je illegale opnames kunt vinden. Ik herinner me dat ik er geweest was na een Tour in Australië. Ik was bijna beledigd dat er geen opnames van mij waren. Ik vroeg de verkoper ernaar en hij kwam terug met een doos met de volledige verzameling van mijn platen – wat je nooit ergens anders zou kunnen vinden, nota bene voor een dollar per opname. ‘S Nachts wordt deze straat de populairste van hele omgeving. Het is een straat van werken en seks, en van alle bedrog die deze activiteiten kunnen veroorzaken, misleidingen die wreder worden naarmate je ouder wordt, zoals ik.
Over het nummer “A Thousand kisses deep”
Het is een nummer dat heel goed het gevoel van onoverwinnelijke nederlaag samenvat waar iedereen door wordt beïnvloed. Het gevoel dat alles tijdelijk is en niet wezenlijk. Natuurlijk moet je je leven leiden alsof het allemaal echt is, maar de fundamentale realiteit gaat het verstand van de mens ver te boven. Tegenwoordig weten we veel meer het mechanisme van de Mens, we decoderen zijn genen, maar niemand kan vertellen wat de betekenis is van die “Boogie street”. Het enige is dat je het gevoel hebt dat alles ons ontgaat. Uiteindelijk is het een leerzaam gevoel, dat ons vooruit drijft.