Les trois cloches – zwijmelen op zaterdag
Ik was vijf toen ik dit prachtige lied voor het eerst hoorde. Het wordt gezongen door Edith Piaf samen met Les Compagnons de la Chanson. Het lied beschrijft drie episoden uit het leven van Jean-François Nicot. Bij alle drie de gelegenheden luiden de klokken van het kleine kerkje in de vallei waar hij zijn leven doorbrengt: als hij gedoopt wordt, als hij trouwt met zijn Elise en bij zijn uitvaart. Niets bijzonders dus. Maar de zang èn de muziek bezorgde mij toen al kippenvel en doet dat nog steeds. Héérlijk!
Les trois cloches is een Franstalig lied, geschreven door de Zwitserse dichter en componist Jean Villard (1895-1982) in 1939. Het werd in 1948 door Bert Reisfeld in het Engels vertaald als The Three Bells die Jean Francois omdoopte tot Jimmy Brown. Een jaar later maakte Dick Manning een alternatieve vertaling: While the Angelus Was Ringing. Zowel in het Frans als in het Engels werd het door diverse artiesten opgenomen, zoals Andy Williams, Nana Mouskouri, Frank Sinatra, Roy Orbinson, Chet Baker, Mireille Matthieu en Ray Charles.
Het nummer is ook opgenomen in het Italiaans als Le tre campane, in het Spaans als Jimmy Brown (door de groep Mocedades), in het Duits als Wenn die Glocken hell erklingen, in het Zweeds als Och vi hörde klockor ringa en in het Nederlands als De drie klokken (door o.a. Bob Scholte en de Zangeres Zonder Naam). In 1982 maakte André van Duin met Bim Bam een parodie over een koster die kan niet ophouden met het luiden van de klokken en om het leven komt als een klepel naar beneden komt.
(Meer zwijmelen op zaterdag of zelf meedoen? Kijk dan bij Marja).
We worden echt een dagje ouder Joke, dat we teruggrijpen naar deze muziek van Edith Piaf en Les Compagnons de la chanson. Ik ken het nummer maar al te goed in deze uitvoering. Om nu te zeggen dat dit de beste uitvoering is, gaat me te ver. Super goeie keus voor deze ZOZ.
Vanwege op zondag j.l. naar Spanje met de plane, nu pas mijn reactie.
Vanuit een nog steeds nazomers Los Boliches
Salu2 Albert
Waar ik ook van genoten heb is het simpele feit dat het vroeger ook nog eens echt om zingen ging. Tegenwoordig moet je halfnaakt op een podium heen en weer rennen met een dot extensies in je haar maar als je naar deze clip kijkt zie je iets totaal anders: Edith staat daar, kort donker haar, mantelpakje aan en that’s it. Zo heerlijk rustig om naar te kijken en te luisteren!
(Dat van dat halfnaakt over het podium is natuurlijk niet per definitie zo maar soms, als MTV hier opstaat, krijg ik wel eens die indruk… zucht…:-D)
Het zal je niet verbazen dat ik de versie van Edith en de Compagnons het mooiste vindt. Van Edith heb ik een CD box maar ik weet niet of het nummer daar op staat. Les Compagnons heb ik nog niets kunnen vinden. Ik heb nog wel een plaat. Jammer, ze waren zo goed.
Als je de clip hier wilt plaatsen, kun je, als je de bovenstaande code op youTube tevoorschijn hebt getoverd, op het woord insluiten klikken. Dan krijg je een grotere code. Als je die code in je stukje plakt en op bijwerken klikt, heb je de clip bij dit stukje staan.
Misschien wist je het al 🙂
Dat wist ik wel, maar ik krijg bij Youtube steeds de mededeling dat besloten is om insluiten niet toe te staan. Daarom dus alleen maar de link. Ik vind het ook jammer.
Prachtige uitvoering van een prachtig nummer.
Liefs Frederique