Ik houd niet van circus. Ik nies me altijd suf boven de piste, door het zand en de strobalen. De dieren vind ik zielig, de acrobaten ronduit vervelend en de muziek te pompeus. Een enkele keer vind ik een clownsact wel leuk, maar vaak ook niet. Met mijn kinderen ben ik dan ook maar eén keer het Kerstcircus geweest en toen was het afgelopen. Ze gingen wel met opa en oma.
In 1994 was ons gezin op vakantie in Zuid Frankrijk en daar zagen we het Cirque du Soleil. Gewoon op straat, op een verrijdbaar toneel. Hartstikke leuk; het was knap, muzikaal, spectaculair en kleurig en het leek in niets op de vervelende voorstellingen die ik uit Nederland kende.
Een jaar later kwam Saltimbanco naar Amsterdam, waar wij niet heen konden, maar in 1997 gingen mijn dochter en ik wèl naar Allegria, in de grote tent op het Stadionplein in Amsterdam. Man en zoon wilden niet mee, maar wij hadden de tijd van ons leven en gaan sindsdien naar alle voorstellingen in Nederland.
Het nummer Let me fall, uit Quidam, herinnert mij aan 1999, toen mijn dochter de dag na de voorstelling zou vertrekken naar Israel om daar vier maanden in een Kibboetz te gaan werken. Zo lang was ze nog nooit van huis geweest en ik had het gevoel dat mijn leven over was. Temeer omdat mijn zoon twee maanden later naar Groningen vertrok om daar te gaan studeren. Ik kan nog steeds niet naar dit nummer luisteren zonder tranen in mijn ogen. De tekst sluit naadloos aan bij de act van de acrobate en beide waren symbolisch voor wat ik toen voelde en meemaakte.
(Meer zwijmelen op zaterdag of zelf meedoen? Kijk dan bij Marja)
Let me fall
Let me climb
There’s a moment when fear
And dreams must collide
Someone I am
Is waiting for courage
The one I want
The one I will become
Will catch me
So let me fall
If I must fall
I won’t heed your warnings
I won’t hear them
Let me fall
If I fall
Though the phoenix may
Or may not rise
I will dance so freely
Holding on to no one
You can hold me only
If you too will fall
Away from all these
Useless fears and chains
Someone I am
Is waiting for my courage
The one I want
The one I will become
Will catch me
So let me fall
If I must fall
I won’t heed your warnings
I won’t hear
Let me fall
If I fall
There’s no reason
To miss this one chance
This perfect moment
Just let me fall
Alhoewel ik niet of zelden zwijmel, vond ik dit een mooi blogje. Want ik begrijp de gevoelens die opkomen als kinderen het nest verlaten. Dochter is allang uit huis, zoon niet. Het zal normaal maar toch vreemd zijn als hij gaat. Ik denk dat hij ongeveer hetzelfde denkt. Maar eens zal het gebeuren en dan trekt het leven een streep voor je. Achter je was het mooi, voor je doemt een onbekend wit vlak dat je zelf mag invullen.
Heerlijk dat er blogs bestaan.
Ben toevallig twee jaar geleden hier bij een circus geweest om verslag te doen voor de krant, sommige dingen vond ik wel leuk. Maar ook wel heel kneuterig en inderdaad dat gedoe met dieren, zebra’s hoeven van mij niet in een piste te lopen of in dit geval ook een olifant erbij. Cirque du Soleil lijkt me inderdaad een heel mooi spektakel.
Cirque du Soleil is zo schitterend, ben er vorig jaar heen geweest (Corteo) met dochterlief. We hebben om het hardst genoten. Ik moet er ook nog lang niet aan denken dat ze het huis uitgaat – dat MAG gewoon niet! Bij de gedachte alleen al krijg ik haast tranen in mijn ogen, laat staan als het echt gebeurt. Kan me goed voorstellen dat je telkens wat emotioneel wordt als je de muziek hoort!