In sommige weblogjes kom ik de woorden lurken of lurkers tegen. Dat vond (en vind) ik een raar fenomeen, want die termen komen op mij behoorlijk denigrerend over. Inmiddels weet ik dat het om zo’n wijdverbreid begrip gaat, dat het zelfs op wikipedia wordt uitgelegd. Het betreft hier kennelijk lezers die alleen maar lezen en niet reageren op wat zij hebben gelezen. Webloggers gebruiken de term om aan te geven dat ze het leuk zouden vinden om te weten wie er bij hun komt lezen.
Dat laatste begrijp ik. Natuurlijk vind ik het ook leuk om te weten wie er bij me leest, maar om iemand die alleen maar leest en niet reageert nou een ‘lurker’ te noemen… Het zijn wel je lezers en die moet je mijns inziens koesteren en niet uitschelden. En laten we wel wezen; niet iedereen, ook ik niet, wil altijd overal op alles reageren. Als ik een tijdschrift of een boek lees, lees ik gewoon een tijdschrift of een boek en dat doe ik ook op weblogs; ik lees, want die dingen wordt geschreven om te lezen, anders zouden ze niet gepubliceerd worden.
Stel je toch voor dat ik zou moeten reageren op alles wat ik lees in tijdschriften, kranten, op het web en in boeken, dan zou ik nergens anders meer aan toekomen. Dat lijkt me niet de bedoeling. Je hebt schrijvers en lezers en sommige lezers willen nog wel eens een reactie sturen ook. Leuk voor die schrijver, een soort van kers op zijn eigen taart. Maar die kersen zijn slechts kersen. Het gaat volgens mij om de taart.
Kortom, ik heb moeite met het woord ‘lurker’.
Mooie voorzet, maar ikzelf heb niet eens de behoefte om het überhaupt een fenomeen te noemen. Zo bijzonder is het niet. Het is volkomen normaal dat 95% van de mensheid wel informatie tot zich neemt, maar vervolgens nergens op reageert. Daarbij komt; met hetzelfde gemak noem je iemand die na het lezen wèl een reactie geeft, een reagluurder.
Nee hoor, ik blijf vierkant achter het bekende neutrale woord lezer staan; dat zegt precies wat er gebeurt; er is iemand die de tekst tot zich neemt die door een ander geschreven is.
Gewetensvraag; is een tijdschriften- of een krantenlezer die nergens op reageert (hij stuurt geen e-mail of een ingezonden brief) ook een zwijgend glurende zaplezer? Volgens mij niet. Dat is gewoon een lezer. Niets meer en niets minder. En dat is precies wat de redacties van kranten en tijdschriften van hun lezers verwachten; dat ze lezen. Natuurlijk zijn ze blij met het kleine percentage mensen dat wèl de moeite neemt om te reageren. Maar die blijheid uiten ze niet door -in hun krant of tijdschrift- een rare naam te bedenken voor 95% van hun lezers.
Hoe zou je een lurker dan moeten noemen (vooropgesteld dat je dit fenomeen een naam zou willen geven).
Ik doe een voorzet:
ZWIJGLEZER (Zwijgend Glurende lezende Zapper).
Tja overal op reageren kan ik niet eens.Ik weet niet altijd direct iets te zeggen of te reageren.Reacties krijgen is fijn mag toch niet altijd nodig.Nou ja je lurkt echt niet aan een weblogje hoor als aan een flesje drinken hahahaha.
Op joen duim lurken? Das ain gek woord dan. Ik zei altied nait slurpen op joen duim, of nait slurpen oet joen beker. Moar ja.. ken nait zeggen dat wie slurpers hemmen op de website. Reageren is schier, moar ’t mot gain verplichting binnen. As ze moar komen lezen.. doar dun wie ’t veur toch?
Groetjes van Alie