Mosterdallergie?

De weekbespreking is in volle gang, als Jack woedend de kamer binnen stuift.
“Kan iemand mij vertellen waar die krat met pennen is gebleven?”
Geen reactie.
“Hé!” Hij slaat met zijn vlakke hand op de tafel. “Die krat met mosterdpennen is weg!”
Arend haalt zijn schouders op: “Geen idee.”
“Zo’n rode krat kan toch niet zomaar verdwijnen?”
“Tja, hoor eens, ik weet het niet.”
“Tanja?”
Tergend langzaam kijkt Tanja op van haar iPhone: “Ja?”
“Krat? Mosterd? Pennen? Iets gezien?”
“Nee.”
“Roos?”
“Nope.”
“Dennis?”
“Joh, daar let ik toch niet op? Ik heb wel wat anders te doen.”
“Jongens, dit kan zo niet langer. Er verdwijnen hier voortdurend spullen. Dat gaat in de papieren lopen. Dit is al de derde krat deze maand en het is pas de vijftiende.”
“Wat wil je dat we eraan doen Jack?” vraagt Peter, zonder op te kijken.
Jack zucht. “Gewoon. Dat iedereen een beetje oplet wie hier naar binnen komt en wat er mee naar buiten gaat.”
Dennis leunt breed achterover en kijkt Jack recht in zijn gezicht.
“Hoe zie je dat dan voor je? Dat we de hele dag politieagentje spelen? Het is hier verdorie net de Bijenkorf; de godganse dag lopen hier mensen in en uit. Daar is toch geen beginnen aan? Neem dan een beveiliger in dienst.”
“Trouwens,” vult Tanja aan, “niet om het een of ander, maar het was sowieso een bizar idee om
mosterdpennen te maken. Potjes, ja. Knijpflessen en tubes; ook handig. Kleine zakjes voor bij de kroketten, alla, maar pennen?”

“Gewoon. Omdat het gemakkelijk is. Je haakt zo’n pen aan je binnenzak, of in je tas. Heb je altijd mosterd bij je. Kan overal op. Trouwens, als het dan zo’n onhandig formaat is, waarom worden die kratten met mosterdpennen dan steeds weggehaald?” Dramatisch heft Jack zijn handen omhoog. “Ik mag toch aannemen dat degene die ze meeneemt, niet linea recta de eerste de beste kliko opzoekt om ze daar weg te gooien?”

“Misschien,” oppert Roos voorzichtig, “is het iemand met een mosterdallergie.”
De verbouwereerde blik van Jack en de rollende ogen van de anderen spreken boekdelen.
“Een mosterdallergie, ja hoor! Die haalt hier onze productie mosterdpennen weg. Om wat te doen? Weg te gooien? Zou die persoon dan wel weten hoeveel mosterd er in de wereld omgaat?” Hoofdschuddend verlaat Jack de vergaderkamer, in zichzelf alle mosterdmerken mompelend die hem zo te binnen schieten.

“En dan komen ze bij mij de pennen weghalen. Logica, uw naam is Roos.”