De hele week waren er op de publieke omroep programma’s te zien en te horen van de KRO over hun aandacht voor diegenen die het afgelopen jaar zijn 
overleden: voor wie steek jij een kaarsje aan? Ik heb de spotjes gehoord, maar ik heb niet één van de programma’s gezien of beluisterd en dat terwijl ik de hele week heb gedacht; ik steek een kaarsje op voor mijn vader die op 21 januari van dit jaar, na een heftig ziekbed, is overleden. Ook dat kaarsje heb ik niet opgestoken. Te druk, andere dingen gingen voor, gedachten als dat doe ik straks wel, als ik beneden kom, morgen kan ook nog, van die dingen.
Gisteren, 2 november, op Allerzielen, was er een film; “And when did you last see your father?” Niet gekeken. Leek me te heftig, ik kon me er niet toe zetten.
Nu is het 3 november, de dag ná het feest van alle zielen. En nú steek ik een kaarsje op voor mijn vader. Dag pap. Veel liefs van mij.
we hebben de draad weer opgepakt, toch ben ik nog regelmatig verdrietig over mijn kleinkind dat niet levend geboren mocht worden (nu alweer een maand geleden) en dat zal voorlopig wel zo blijven.
al merk ik in mijn omgeving dat de rouwtijd nu wel voorbij mag zijn.
alsof daar een tijd voor staat.
sterkte joke en ik wens je heel mooie herinneringen aan je vader toe, die de pijn wat verzachten.
xx
Ik brand toevallig op mijn weblog hetzelfde kaarsje als jij, zie ik. Wel ik brand maar een kaarsje voor Frans54 die plotseling overleed en voor Corry en Ria die heftig ziek zijn. Het kaarsje staat ook voor al mijn overleden gezins- en familieleden. Ik vergeet ze ook zonder kaarsje niet want de dagelijkse stilte herinnert me maar al te vaak aan hen die me lief waren. Enfin, ik zoek de stilte vaak ook zelf.
Zo’n plotseling overlijden laat overigens wel weer loepzuiver zien hoe belangrijk het is om iets van je leven te maken en het vooral NU te doen. Sommige mensen leven alsof ze 200 jaar worden en menen de tijd te moeten doden. Maar ze houden er onvoldoende rekening mee dat de tijd hun wel eens kan doden. Ik denk daar wel eens aan en zie het als een aansporing om de dingen niet uit te stellen.
ja soms vind ik het moeilijk ik heb andere gedachten gevoelens dan mijn fam.en ze verklaren mij voor ………… dat ik nog aan overleden fam en vrienden denk .en herdenk .
Allen bedankt voor jullie steunende woorden.