Daar staan we; tegengehouden door een verkeersregelaar met een oranje vestje aan.
Ho! Stop! Je mag niet verder!
En waarom niet, als ik vragen mag?
Nou gewoon, er wordt hier een halve marathon gelopen.
Maar dan kunnen wij er toch wel even tussendoor? Er zitten hier en daar gaten tussen de lopers en wij zijn harstikke snel op die fiets.
Nee mevrouw, daar kan ik echt niet aan beginnen. Als ik u verder laat gaan, dan moet ik anderen ook doorlaten en dan kunnen de lopers niet doen waar ze voor gekomen zijn, namelijk hardlopen.
Jemig de pemig. We hebben haast, straks missen we de trein.
Ja sorry meneer, maar ik kan er echt niks aan doen. En omlopen heeft ook geen zin, want de hele Dorpsstraat is afgesloten vanwege de halve marathon.
Nou ja zeg, hoe verzinnen ze het. Een héle Dorpsstraat afgesloten voor een hálve marathon?
Ja, en een deel van de ringweg ook, dus als je naar het station wilt, moet je over de snelweg naar de andere kant.
Maar dat kan niet, want wij zijn op de fiets en die mag niet op de snelweg.
Tja, dan zit er niets anders op dan hier gewoon even te blijven staan. Het duurt maar een uurtje.
Een úúr. Mijn hemel, wat een gedoe, voor een marathonnetje.
Ach mevrouw, moet u kijken bij de Dam tot Damloop. Dan wordt heel Amsterdam en een groot deel van Zaandam onbereikbaar. Trams en bussen worden omgeleid. De IJtunnel gaat een halve dag dicht voor het verkeer. Dán heb je pas een probleem.
Daar heb ik niks mee te maken met die Dam tot Damloop. Ik ben hier en ik wil alleen maar naar de overkant van de straat.
Helaas meneer, dat gaat niet. U zult geduld moeten hebben.
Maar ik wil verder!
dit soort van wachten kan knap irritant zijn.Vooral dat stellige grrr jij hebt het goed beschreven Joke.
Dankje
Leuk leesbaar log. Voor mij herkenbare verwijzing naar het lied opzij. Heerlijk dat blijmoedige van jou! Ik denk zelf dat we meer rust moeten nemen en genieten van wachten. Ik probeer mezelf dat maar aan te leren. Als het even niet gaat zoals ik had gepland en moet wachten, heb ik even tijd voor mezelf: uitrusten, naar mensen kijken, een logje bedenken etc etc
staart op http://apenstaartjeweblog.wordpress.com/
Ja zo gaat het wel vaak, woon zelf in een straat waar een paar keer per jaar een wielerronde is maar dan krijg je wel ruim van te voren te horen dat je auto of fiets weg moet halen als je tenminste op pad wilt. Zo onverwacht is het inderdaad balen.
Ja hoor, gelezen, en nu last van plaatsvervangende schaamte. Ik wil helemaal niet dat mijn passie anderen onredelijke overlast brengt. Op zich ben ik trots op al die vrijwilligers, waaronder verkeersregelaars, die het mogelijk maken dat ik mijn grenzen kan opzoeken. Deze vrijwilliger was dus iets te enthousiast en daarbij star en niet flexibel. Op zich ook vreemd dat een gemeente vergunning verleent wanneer belangrijke lokaties geïsoleerd dreigen te raken. Stond er geen omleiding aangegeven? Was het evenement niet vooraf gecommuniceerd, eventuele overlast benoemd en alternatieven aangereikt?
Groet,
Marco
Ach, plaatsvervangende schaamt hoeft niet hoor – dit soort evenementen zijn leuk en even wachten is meestal niet zo heel erg. Ik woon in een dorp waar zowat elke week wel iets gebeurt waarvoor een straat of een doorgang wordt afgesloten. Alle bewoners leggen zich daar blijmoedig bij neer. Ik ook.
Dit is een fictief geschreven stukje. Ik zag toevallig de clip en dacht aan WACHTEN van Plato. De link was toen snel gelegd. Ik heb die dialoog volledig uit mijn duim gezogen op basis van alle starre dialogen die ik in mijn leven van verkeershandhavers heb gehoord. Eergisteren nog; wij zouden naar een restaurant dat volgens een enorm bord op een hek nog bereikbaar was. Maar naast dat hek stond zo’n verkeershandhaver die iedereen tegenhield want ‘verderop wordt geasfalteerd, dus u kunt er niet overheen”. We hebben moeten praten als Brugman om hem ervan te overtuigen dat dat bord op dat hek betekende dat je dus wèl naar dat restaurant mocht rijden. Met veel argwaan heeft hij ons tenslotte laten doorrijden, maar we moesten hem met de hand op onze onschuldige harten beloven dat we niet verder zouden rijden dan dat restaurant.
Poeh, gelukkig!
Het is echt iets van de laatste 10 jaar of zo dat overal verkeersregelaars voor worden ingezet. Zal wel iets te maken hebben met psychologie, een klantvriendelijke benadering ipv koude, koele en definitieve borden en verkeerslichten. Maar, hoe tegenstrijdig, juist die menselijke versie roept vaak agressie op en geeft frustratie. Op het moment dat het felgekleurde vestje aangaat, verandert klantvriendelijkheid in star en onredelijk gedrag. Na- en vooral meedenken verdampt……