Oude (koude) Kersttraditie

Kerstbomen op de Bloemenmarkt – foto Wikimedia_commons

Ieder jaar wachtte mijn vader tot kerstavond met het kopen van de kerstboom. Dat was goedkoper, want we hadden het niet breed. Mijn zusje en ik mochten dan met hem mee. Wij woonden aan de Marnixstraat in Amsterdam en liepen dan aan mijn vaders hand naar de Bloemenmarkt, waar ze de beste bomen verkochten. Na een wandeling van een halfuur zochten we daar de mooiste boom uit die nog voorhanden was.

In 1959 vroor het dat het kraakte en mijn zusje Els, toen 6, wilde niet mee vanwege de kou. Ik, anderhalf jaar ouder, wilde wel, hoewel mijn moeder er tegen was. Toch kreeg ik mijn zin en goed ingepakt tegen de ijzige kou, met  twee truien over elkaar heen onder mijn winterjas, en een maillot onder mijn lange broek, vertrokken we, nagezwaaid door mijn moeder en mijn zusje.

Er stond een schrale noordoostenwind en het sneeuwde een beetje. Al snel liepen de tranen in mijn ogen, maar ik zei niets en liep dapper verder naast mijn grote vader. Mijn wantenhandje in zijn leren handschoen, mijn neus diep in mijn dikke sjaal.
Toen we op de Bloemenmarkt aankwamen was de handel al weg. Ik was teleurgesteld. Hoe moest dat nu? Geen kerstboom dit jaar? Maar mijn vader was niet voor één gat te vangen.

Kerstboom versieren ca. 1962. V.l.n.r.: mijn vader, ik (11), zus Ingrid (2), zus Els (9)

Hij wist nog een paar markten in de stad waar ook kerstbomen verhandeld werden. We liepen dus door en de ijzige wind drong door tot in mijn ondergoed. Ik kreeg het steeds kouder. Mijn handen werden doof, mijn voeten begonnen te prikken, het snot bevroor onder mijn neus. Maar mijn vader bleef doorlopen. Hij zóu met een kerstboom thuiskomen. De kerstboom kwam er, maar mijn moeder was de hele avond bezig om mij te ontdooien.

Eerste kerstdag had ik hoge koorts en bekeek ik de kerstboom vanaf een bedje in de grote leunstoel. Mijn vader is nooit meer zo laat een kerstboom gaan kopen. In het vervolg ging hij er een dag eerder op uit. Mèt mij en mijn zus en later, toen wij ons daar te groot voor voelden, met onze twee jongere zusjes.