Eeuwenlang was er niets aan de hand. Dagen regen zich aaneen tot weken, weken veranderden geruisloos in maanden, seizoenen kwamen en gingen. Er gebeurde wat er altijd gebeurde en de jaren kabbelden voort.
Tot die dag in juli, in het Jaar van het Monstrum, de wereld voorgoed veranderde. De temperatuur daalde tot ver onder nul. Bomen lieten hun bladeren vallen, een fikse wind stak op en de zon liet zich niet meer zien.
In december van het jaar daarna steeg de temperatuur binnen een dag naar 50 graden. Toen ontplofte de wereld en vond het leven zich opnieuw uit.
En moest de mens zich opnieuw uitvinden, o nee, dat werd door iemand anders gedaan zeggen ze..
Dreigend en beangstigend, maar wie weet is het ooit zo gegaan en herhaalt het zich.
Je weet het niet hè?
Een fantasiebeeld.
Mooi in woorden maar ik hoop het niet mee te maken. ☻
Ik ook liever niet…