De afgelopen twee jaar (en twee jaar daarvoor) heb ik me vooral bezig gehouden met bingewatchen, kruiswoordpuzzels en sudoku’s. ’t Is wat hoor en ik had niet eens geraniums om achter te gaan zitten. Hoeveel series ik heb gezien, weet ik niet eens, maar het waren er veel. Ook de kruiswoordpuzzels kwamen me op een gegeven moment mijn neus uit, dus ben ik overgestapt op cijferpuzzels, Zweedse puzzels en filippines (puzzels die je kunt oplossen door bij gelijke cijfers gelijke letters in te vullen) en, al doende, werd ik een ster in het oplossen van cryptofilippines (met rare omschrijvingen, waarvoor je een beetje een kronkel in je hoofd moet opbouwen om ze op te kunnen lossen). Verder had ik nergens zin in.
Lang verhaal kort; ik besloot te gaan legpuzzelen. Mijn oma deed dat in de jaren zestig, met puzzels van 1000 of soms zelfs 1500 stukjes, mijn moeder legpuzzelde aan het begin van deze eeuw en ik had het al wel eens eerder gedaan, maar niet fanatiek en nu had ik alle tijd.
Maar, omdat ik al eeuwen (bij wijze van spreken) geen legpuzzel meer had aangeraakt, behalve toen mijn kinderen klein waren en recent nog met mijn kleindochter van zes, begon ik met een puzzel van 250 stukjes. Om het uit te proberen. Dat ging hartstikke lekker. Maar verder kwam het er niet van, want mijn volgende puzzel – die ik al gekocht had – zou 1000 stukjes zijn en daar zag ik als een berg tegenop.
Tot ik twee weken geleden een soort van verlaat moederdagcadeau kreeg; een puzzel in vijfhonderd stukjes van mijn lieffies: zijn het geen dotjes?
Enfin, ik aan het werk. De omtrek had ik al snel bij elkaar, op een stukje na dat zich nog ergens tussen de andere stukjes verstopt hield. Wat volgde was moeilijker; er zit véél huid, behoorlijk wat groen en nogal wat donkergrijs in de foto. Dus jullie begrijpen dat ik die puzzel niet snel af had. En, eerlijk gezegd, hij ligt nog steeds – met hoopjes stukjes die ongeveer dezelfde kleur hebben ernaast – uitgestald op mijn eettafel. Want ik moet zeggen dat ik geen zin heb om echt uren achter die tafel te gaan zitten voor een heel klein beetje succes.
Maar ik kon hem toch niet wegleggen en trouwens; waarom zou zo’n puzzel in een week af moeten zijn? Je kunt er zo lang over doen als je wilt, dus telkens als ik in de buurt ben, zoek ik een paar stukjes en soms heb ik bingo, dan heb ik bijvoorbeeld een oog, of een stukje mond bij elkaar. Zo heb ik er heel lang plezier van.
En ondertussen zag ik op de site van het bedrijf, waar de puzzel vandaan kwam, hartstikke leuke dingen waar je een eigen foto op kunt laten plaatsen, zoals schilderen op nummer, of diamond painting en nog veel meer. Je kunt zo gek niet denken, of je kunt er een eigen foto op laten plaatsen. Jaja, oma is daar zeer van onder de indruk 😂, dat had je vroeger niet, althans… niet zo uitgebreid.
Kortom; ben voorlopig nog aan het legpuzzelen, maar ik kijk wel al met een schuin oog naar de andere leuke dingen die ik met mijn honderden (zo niet duizenden) foto’s kan doen.
Ik heb laatst voor de eerste keer in zeker 20 jaar, een puzzel van 1000 stukjes gelegd. Voorstelling; Plato (vinger naar de hemel) en Aristoteles (vinger naar de aarde) met alle filosofen er omheen. Viel me niet mee want akelig ongeduldig. Maar nu is ie dan toch af en ligt onder het plastic tafelkleed. Nu nog ergens een 2e hands lijst opscharrelen zodat ik hem kan opplakken.
Leuk dat jij er zoveel plezier aan beleeft. Ik ben nu weer aan het bloggen en dat is ook leuk. Vooral omdat je er zoveel hartelijke contacten door krijgt. En verder ben ik bezig met het verzamelen van boeken die mijn vader schreef. Hij liet ons niets achter indertijd dus ik moet er zelf achterheen. Gelukkig is er boekwinkeltjes.nl. Een uitkomst voor elke boekenliefhebber.
Hier ook geen geraniums.
Ook ik heb heel vaak gepuzzeld. Vroeger thuis al, mijn moeder was er ook dol op. Samen met mijn ex ook nog en later met de kinderen en ook met mijn kleindochters.
Tegenwoordig, eigenlijk al jaren geleden begonnen, maar tussendoor ook weer een paar jaren gestopt, puzzel ik digitaal. 400 stukjes per legpuzzel op mijn iPad (dat is dus het grootste aantal in een puzzel in de app want minder kan ook),
Heel relaxed want als ik het zat ben stop ik, het ligt niet in de weg en ik hoef het ook niet weg te leggen.
Soms denk ik, ik ga weer eens een echte doen… maar het komt er nog steeds niet van! Ooit misschien weer. Heel veel plezier met je nieuwe hobby!
Dank je wel. Ik begin het steeds leuker te vinden. Alleen denk ik dat ik een oprolmat moet aanschaffen, of een plaat waar die puzzel op kan liggen, zodat ik hem af en toe weg kan leggen. Als ik eters krijg of zo, want nu is dat nogal lastig. Ik leg er een kleed over en ga zelf op de plek zitten waar de puzzel ligt, maar er verschuift heel gemakkelijk het ene en ander.
Oh ja, dat is niet zo prettig. Ik had ook zo’n groene mat die je oprolt en dan terug in de koker stopt. Geloof aan dochter gegeven… Dat is handig. En als je puzzels niet zo heel groot zijn, 1000 en 1500 stukjes zijn te doen, op een plaat maken die je gewoon even onder de bank schuift of op een andere tafel! Heel veel puzzelplezier! 🦋🧩
Er ligt hier altijd wel een puzzel op de plank , meestal van 100o stukjes, dat is de fijnste maat. Hoeft inderdaad niet in een week af. Kreeg een half jaar geleden een puzzel van 4 000 stukje, die is nog maar pas afgekomen, maar reuze leuk wanneer je er de ruimte voor hebt. Die foto puzzels zijn vaak lastig, leuker om te doen zijn de van Haasteren puzzels en soortgelijke.
Goeiedag; 4.000 stukjes! Dat is geen flauwekul zeg. Respect hoor. De Van Haasteren puzzels ken ik ook, die zijn inderdaad leuk.
Herkenbaar probeer eens een Wasgij, geweldig hele uitdaging
Oef, dat ziet er inderdaad niet makkelijk uit😁