Mensen in pyjama
Midden in de nacht, we lagen al te slapen, was er ineens brand in het hotel. Ik had helemaal niets in de gaten, had het alarm ook niet gehoord. Op een gegeven moment dacht ik; ik ga het raam maar eens dicht doen,. Het lijkt wel alsof er op het parkeerterrein hiervoor een helikopter is geland. Kijk ik uit het raam, zie ik ladingen brandweerauto’s met zwaailichten staan en een heleboel mensen die staan te kijken. Ik nog niks in de gaten, dus ik doe het raam dicht, loop terug naar bed, stap erin en er meteen weer uit. Weer kijken. Ja hoor mensen in pyjama, dus ik dacht, zou dat nou hier zijn? Raar, want ik had dus geen alarm gehoord. Weer terug in bed. (Lief lag voor dood, want als die slaapt, maakt geen kanon hem meer wakker). Maar ik lag toch niet lekker, dus ik weer eruit. Moet je nagaan; ik ben dus een paar keer op het balkonnetje geweest en niemand die riep dat ik eruit moest komen. Enfin, toen drong het dus ineens tot me door, dat de brand in ons hotel moest zijn. dus ik schudden aan Lief; ” ik denk dat wij er misschien ook wel uit moeten, want er is geloof ik een beetje brand.” Wij allebei verdwaasd onze kleren aan, koffer en alles mee en naar buiten. Op dat moment bonsde er een agent op onze deur dat we weg moesten. Gelukkig was onze kamer net naast de brandtrap en hoefden we maar twee etages.
Leger des Heils?
Lang verhaal kort; uiteindelijk was er in het hotel zelf niet zo veel aan de hand. Het restaurant was wel afgefikt en er was veel rookontwikkeling. Alles bij elkaar kon iedereen er om 5 uur weer in. Maar onze groepsleiding had intussen gelukkig een ander hotel voor ons geregeld, waar wij om 3 uur konden inchecken. Omdat wij al onze kleren bij ons hadden en de rest van de groep niet, hebben wij een beetje voor Leger des Heils gespeeld. Sokken, een vestje, een trui, hier en daar een jack, want het was best koud voor degenen die in nachtpon of shorts op blote benen buiten stonden.
Ik heb wel 80 foto’s gemaakt. Het lijkt alsof de hele boel is afgebrand, maar dat is dus maar schijn.
Iedereen sliep
De volgende dag zijn we toch doorgegaan naar onze volgende bestemming, St. Augustine (of was het nou een andere plaats? ik vergeet het zo snel omdat we iedere dag ergens anders heen gaan), maar onderweg heeft niemand wat gezien; iedereen sliep. Het plaatsje zelf was wel weer leuk, hadden we eindelijk een paar uur voor onszelf.
Geef een reactie