Toen Merel geboren werd, was ik net vijfentwintig geworden. Ik had best wat langer kunnen wachten, maar ik vond er niets aan op mijn eentje. Mijn moeder was al tien jaar op haar weg terug en ik voelde me onzeker. Had geen flauw idee hoe ik op eigen houtje verder moest leven. Daarom besloot ik... Lees verder →