Jokezelf over gisteren, vandaag en morgen
Mijn conditie gaat hard hollend achteruit. Dat is deels mijn eigen schuld, omdat ik niet of nauwelijks iets sportiefs heb gedaan gedurende mijn voorgaande leven. Hoewel... dat is een beetje overdreven: in mijn jonge jaren heb ik gezwommen, aan aquarobic gedaan, gefietst, getennist, gewandeld, gejogd, lange-afstanden-gehold en sportgeschoold. Helaas ligt die tijd al lang achter... Lees verder →
Elf was ik. Misschien twaalf. Mijn vriendje Jos, een jaar ouder, kwam mij vaak na het eten halen. Dan zaten we dicht naast elkaar in het trappenhuis en luisterden naar zijn transistor radiootje. Mijn vader vond dat niks. Met zijn tweeën. Op die trap. Met de buitendeur dicht. Dus af en toe trok hij aan het touw (wij woonden op twee hoog) waardoor de deur openging. “Oh,” riep hij dan quasi onschuldig naar beneden, “ik dacht dat er gebeld werd”. Dat gebeurde om de tien minuten, tot hij om half acht naar beneden riep; "Joke, je pyjama ligt klaar,... Lees verder →
Ik was twaalf en Jos, dertien, kwam mij vaak na het eten halen. Naast elkaar gingen we dan in het trappenhuis luisteren naar zijn transistorradiootje. Mijn vader vond dat niks, op die trap met de deur dicht, dus om de tien minuten trok hij aan het touw waardoor de buitendeur openging. “Oh,” riep hij dan naar... Lees verder →
Nadat Marleen in tamelijk overspannen toestand haar huis had verlaten, fietste ze driftig trappend over de Amsterdamse grachten. “Je neemt toch niet al het geld mee?” had Jan bezorgd gevraagd. “En waarom dan wel niet?” snibbig was het eruit voor ze er erg in had. Jan gaf geen antwoord, maar klopte haar vriendschappelijk teder op... Lees verder →
