Vaak is er maar één tikje nodig om de sterkste mens te laten verkruimelen tot een hoopje ellende.
ZWOZ – Mensen zijn gemaakt van dun papier
Op de nostalgische toer naar Frankrijk
Vanochtend hoorde ik een liedje op de radio, of eigenlijk was het een chanson. ‘Boom’ heette het en het werd gezongen door Charles Trenet. En al bij de eerste klanken kwamen er herinneringen naar boven van Franse chansons in de jaren zestig en zeventig en de Franse les die ik als kind in de zesde... Lees verder →
Beweeg je hersenen, goed voor je humeur!
Mijn conditie gaat hard hollend achteruit. Dat is deels mijn eigen schuld, omdat ik niet of nauwelijks iets sportiefs heb gedaan gedurende mijn voorgaande leven. Hoewel... dat is een beetje overdreven: in mijn jonge jaren heb ik gezwommen, aan aquarobic gedaan, gefietst, getennist, gewandeld, gejogd, lange-afstanden-gehold en sportgeschoold. Helaas ligt die tijd al lang achter... Lees verder →
Nieuwe knie – MRI
Vóór de operatie moet ik een MRI-scan van mijn knie laten maken; het ziekenhuis noemt dat een MRI-Knie VISIONAIR LI. In de brief, waarin de afspraak wordt bevestigd, wordt uitgelegd wat een MRI is: Een magneetveld en radiogolven wekken signalen op in het lichaam. Die signalen worden door een antenne opgevangen en door een computer... Lees verder →
Dance me to the end of love
Ik ben nog steeds gek op de muziek van Leonard Cohen. Zijn teksten zijn zonder uitzondering prachtig en veel van zijn liedjes kan ik woordelijk meezingen. En hoe ouder hij werd, hoe meer ik hem ging waarderen. Ik houd erg van deze diepzinnige en mysterieuze muziek waar Leonard Cohen een patent op had. Zo'n zin als... Lees verder →
Met de muziek mee
Arend voerde altijd de boventoon, maar zong zo vals als een kraai. Gelukkig was een kort lied gauw gezongen, maar de snaar om hem een ander lied te laten zingen, mocht men niet aanroeren. Die was erg gevoelig, want Arend speelde eerste viool, had veel noten op zijn zang en zong geen toontje lager. Diederik zorgde... Lees verder →
ZWoZ Bïa – Beijo
Beijo (spreek ui: beezjoo), betekent zoenen en is een heerlijk zomers liedje van verlangen om bij weg te dromen. Iedere keer als ik het draai, word ik vrolijk - en ik draai het nogal eens. Kun je nagaan hoe vrolijk ik door het leven ga. Ik heb haar ontdekt door De Sandwich, het zondagochtendprogramma van... Lees verder →
Zwoz – The Man Who Plays The Mandolino
Tijd niet meegedaan met zwijmelen op zaterdag, maar gisteren reed ik van de Bollenstreek naar het Gooi met een antieke CD van Dean Martin. Heerlijk een uur lang meegezongen met al die ontzettend gouwe ouwe nummers van deze beroepszwijmelaar, die het wel uitgevonden lijkt te hebben en die -vooral in de jaren vijftig en zestig van... Lees verder →
MBvO – oudjes in muzikale beweging
"Ik ben vanmorgen naar MBvO geweest." "Zooo… Toe maar…. MBvO! Wat goed!" "Ja hè? Ben er erg tevreden over." “Gelukkig, want je hebt wat gemist hoor.” "Gemist? Wat heb ik gemist?" “Duh… De Sandwich natuurlijk. Was weer geweldig.” "Ja, ik had niet anders verwacht. Zo is Jacques. Altijd mooie muziek, of het nou... Lees verder →
Trees had een Canadees
Nou heet ik geen Trees, maar ik heb wel kennis gehad aan een Canadees. Rond het jaar 2000 had ik een soort van onlinerelatie met een Canadees van Italiaanse oorsprong. Hij woonde in het Frans sprekende gedeelte van Montréal. Dagelijks stuurde hij mij interessante mails, prachtige gedichten, heerlijke muziek bij mooie afbeeldingen. Ik heb wat... Lees verder →
Oud worden is fijn, maar oud zijn…?
Geen toelichting. Lied spreekt voor zichzelf. http://youtu.be/ngXMhzbFPp0 Zwijmelen op zaterdag is een initiatief van Marja. Daar vind je meer prachtige muziek en als je zin hebt, kun je meedoen.
The Cats – The End of the Show – R.I.P. Cees Veerman
Ik ben me bewust van popmuziek sinds ik als 11-jarige, op het kleine radiootje van mijn oma, voor het eerst de Beatles hoorde. En vanaf dat moment ben ik verslingerd, hoewel ik daarvóór ook van muziek hield, maar die jaren 60, dat was toch wel even wat anders. Ik was ook dol op Volendamse Palingpop.... Lees verder →