Jokezelf over gisteren, vandaag en morgen
In het revalidatiecentrum gebruik ik een rollator en geen elleboogkrukken, omdat mijn rechterschouder ook is aangetast door de artrose. De fysiotherapeut is bang dat ik met kruk en al door mijn schouder ga, waardoor ik nog verder van huis ben. En, ik moet zeggen, met mijn rollator voel ik mij een hele piet. Bovendien is... Lees verder →
Op de dag van de operatie mag ik mijn been al buigen en even staan, wat een euforisch gevoel van mijn kant tot gevolg heeft. Vergenoegd, omdat het zo goed gaat en ik nauwelijks pijn heb, verorber ik de heerlijke maaltijd die de voedingsassistente op bed komt brengen. Wat een luxe! Voor de nacht krijg... Lees verder →
Fietsen Binnensmonds scheldend op zijn vrouw Ella, die hem deze keer niet met de auto naar Amsterdam kan brengen, fietst Gerard met trage benen richting het station. Altijd hetzelfde liedje, als ik eens iets nodig heb, kan het niet. Ze wist verdorie dat ik vandaag naar Amsterdam moest, net als vorige week en de week... Lees verder →
‘Wat een heerlijke muziek,’ mijmert Cora. ‘Een salonorkest. Dat zie je niet vaak meer.’ Ze fronst haar wenkbrauwen, ‘wanneer traden die ook alweer op? Eind jaren dertig zeker. En later, na de oorlog, bij Heck op het Rembrandtplein.’ De herinnering brengt haar terug naar de dansmiddagen van toen; zó romantisch. Een diepe zucht ontsnapt haar.... Lees verder →
ETALAGEBENEN, THUIS BLIJVEN, OF EEN ROLLATOR? Dit verhaal in zes woorden met beeld, heb ik geschreven voor een van de wekelijkse uitdagingen van Doldriest: Schrijf een verhaal over een DILEMMA in slechts zes woorden. Laat je inspireren door een foto of afbeelding en schrijf daar je verhaal bij. Of bedenk eerst zes woorden en maak... Lees verder →
